Bezwstydne łzy kapały na poduszkę. Ich perlisty śmiech tłukł się między ścianami jak echa minionych wydarzeń. Umarłam. Może powinnam się do tego jakoś przygotować? Ale czy do śmierci da się przygotować? Mnie tylko zwiędło serce, jak róża.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!