Mała istota z dużym imarzeniami Łudziła się błahym igestami Trzymała nadzieje w sercu na dnie Że ten ktoś nie będzie mówić ?nie? Zastanawiała się nad sensem istnienia I Czy spełnią się czasem marzenia Chciała odnaleźć odpowiednia drogę I dażyć nią nawe tprzez przestrogę Nie potrafiła przestac kochać Lecz zaczęła się wahać Czy wierzyć w miłość i jej przeznaczenie Czy słuchac rozumu i znieśc odrzucenie Nie była mądra ani piekna Może dlatego stała mu się obojętna Chce choć raz poczuć szczęcia smak Bo tego jej najbardziej brak

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!