 |
|
otwórz, mój pamiętnik. na pierwszych stronach, zobaczysz, swoje imię, pisane miliony razy oraz, tysiące, serduszek. na kolejnych stronach, nie zobaczysz, nic. są mokre, od łez. nie byłam, w stanie nic, napisać, płakałam, rzewnymi łzami, nad tymi stronami. na kolejnych stronach, zobaczysz, krew. samookaleczenie, było, dla mnie ukojeniem, w trudnych chwilach, gdy mnie zostawiłeś. na kolejnych kartkach, znów, jest twoje imię, w milionach, linijkach, ale nie ma już przy nich, serduszek, są tylko wyzwiska. kolejne, strony, są trochę upalone. raz, spadł, mi papieros, podczas, rozmyślania, jakim, jestem sukinsynem. i ostatnia strona. zobaczysz, na niej, mój list pożegnalny, i słowo 'wspomnienia', pisane, drukowanymi literami. na końcu, napisałam, jak bardzo Cię kocham. wręczyłam, Ci ten pamiętnik, z nadzieją, że sumienie, nie da Ci żyć. że nie będziesz, się dławić, wyrzutami, aż do końca. że docenisz, to jak wiele znaczyłam, zanim nacisnęłam, spust, pistoletu.
|
|
|
|
w moim słowniku, nie figuruje, słowo 'zapomnienie', bo mimo, tego, że cholernie bym chciała.
|
|
|
|
bo to jest, już koniec, kolejny rozdział w życiu, gotowy do zamknięcia. należysz, do przeszłości. Ciebie już, nie ma. odszedłeś. tylko, szkoda, że nie potrafię, przestać, żyć przeszłością i skończyć, dławić, się wspomnieniami, każdej nocy.
|
|
|
|
machnąć, ręką i iść dalej, przed siebie.? nie potrafię. zbyt często obsesyjnie, myślę, nad tym, co mnie spotyka, każdego dnia, aby móc, tak po prostu, to olać.
|
|
|
|
ale on, już nie wróci, sama się go pozbyłaś.
|
|
|
|
bądź, cierpliwa. ale ile można.? czemu, to szczęście, tak okrutnie się spóźnia.?
|
|
|
|
baw się, mną dalej. huj, z tym, że nie mogę spać, po nocach. grunt, to fakt, że dostarczam Ci rozrywki.
|
|
|
|
dam, Ci w twarz i odejdę. stojąc, z pistoletem, przy głowie, odejdę, z nadzieją, że sumienie, będzie Cię zżerać, co noc, po tym, co mi zrobiłeś.
|
|
|
|
gdyby, jutra miało nie być, gdybym, nie musiała ponosić, konsekwencji i byłabym w stanie wyzbyć się sumienia, powiedziałabym, Ci, że Cię kocham.
|
|
|
|
nie fair, to jesteś, ty i te twoje dziecinne zagrywki. a nie to, że ja potrafię kochać, pomimo tego, że nie mam serca.
|
|
|
|
ale ty jesteś, prawda.?! wcale, mnie nie zostawiłeś. i nadal kochasz, zgadza się?! krzyczała, ze łzami w oczach, stojąc na ulicy, do powietrza. bowiem, jej zmyślony, książę, z bajki, odszedł. a ona dojrzała, to tego, by zrozumieć, że nie można żyć, nadzieją.
|
|
|
|
odszedłeś. zabierając, ze sobą wszystkie, moje uczucia. teraz pozostała mi pustka. okradłeś, mnie. z serca, uczuć i rozumu. teraz pozostały mi jedynie papierosy, kawa no i czekolada. ale one, nie są w stanie zastąpić, Ciebie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
