 |
Zaczynam w to wierzyć, że dzieci mają w sobie anioła, który ładuje dorosłych pozytywną energią.
|
|
 |
Wydaje mi się, że to początek do czegoś nowego. Nic nie będzie takie jak było kiedyś.
|
|
 |
Widziałam to. Mogłabym przysiąc, że miałam to przed oczami. Chwilę potem to znikło, a ja nie wiedziałam w którym świecie żyję.
|
|
 |
A w istocie zasnę z słuchawkami na uszach i obudzę się jak nie ta sama osoba.
|
|
 |
Głupia ja. Jakby to mogło wszystko załatwić...
|
|
 |
"Na wzgórzu melancholii jest plastikowe drzewko. Jesteś tu ze mną? Właśnie spoglądam na dzień z kolejnego snu. Cóż, nie możesz mieć, czego chcesz, ale możesz mieć mnie. Więc ruszmy się i zobaczmy bo jesteś moim lekarstwem..."
|
|
 |
Szaleństwo ogarnia najpierw nasz umysł, a dopiero serce. A wtedy pozostaje nam tylko czekać.
|
|
 |
A świat upada wraz z nadzieją. Biada tym, którzy w nią uwierzyli. Biada tym, którzy w nią zwątpili.
|
|
 |
Daje z siebie wszystko. Po prostu jestem już zmęczona.
|
|
 |
W tym momencie jestem niczym. Stoję przed oknem i jestem nikim. Upadający człowiek. Melancholia. Brak kontaktu. Swój własny Martix.
|
|
 |
Niosący szept wiatr, układa na mojej głowie stosy niepotrzebnych myśli.
|
|
|
|