 |
Ludzkie życie to seria zaplanowanych przypadków
|
|
 |
W dzieciństwie wszystko wydawało się ogromne, oprócz problemów.
|
|
 |
XXI wiek.
Wiek, w którym należy ufać tylko sobie.
Cielesność obdzierana jest z prywatności, a sprzedawana dla popularności.
A uczucia wiele znaczące wyraża się za pomocą technologii.
|
|
 |
Wydaje Ci się że jesteś numerem jeden? Pamiętaj że numer jeden leży bardzo blisko zera.
|
|
 |
Gdyby ktoś zdecydował się kiedyś napisać książke o moim życiu myśle, że miała by tytuł ,,Za bardzo...'' Za bardzo przywiązuje się do ludzi, miejsc, słów. Za bardzo jestem sentymentalna lecz zwykle twierdze, że tak nie jest. Za bardzo przeżywam wszystko oraz za bardzo pragnę... miłości...
|
|
 |
Udowadnianie komuś że będzie się szczęśliwym mimo wszystko ... to droga donikąd. Stajesz się nikim jeśli z nikim układasz sobie życie... Kto powiedział że trzeba żyć normalnie ?? Normalność przyjdzie sama albo nie będzie jej wcale
|
|
 |
I ta cisza, która jest ogłuszająca..
|
|
 |
Oddychaj. Słucham uważnie każdego słowa jakie mówisz. Nie próbuj obwiniać rzeczy, które pociągnęły Cię na dno tylko zobacz. Jestem po Twojej stronie, odliczajac dni do bycia przy Tobie kiedy śpisz, kiedy marzysz. Zostaw całą wściekłość za sobą i zrozum, że to ja. Wstrzymaj, dopóki nie odejdę, ponieważ któregoś dnia będziemy potrzebowali kogoś kto zrozumie rzeczy, które czynią nas wolnymi.
|
|
 |
Dziś jest jeden z tych dni, kiedy wolałabym być sama i móc wszystko wyrzucić z siebie krzycząc na całe gardło.
|
|
 |
Mnóstwo razy spotkałam się z wyrażeniem "nigdy nie jest za późno" bądź "lepiej późno niż wcale", ale prawda jest taka, że czasem jest za późno i pomimo naszych szczerych chęci, nie możemy naprawić tego, co już zostało zrobione. Musimy się pogodzić z tym, iż czas leci naprzód, nie czeka na nas. W niektórych przypadkach jest zwyczajnie za późno, by coś dokonać lub naprawić.
|
|
 |
są w głowie takie furtki,
których lepiej nie otwierać
co gorsza - są takie,
których zamknąć nie potrafię
|
|
 |
My- nietrwali, zagubieni w jasnym mroku codzienności.
My- naiwni, łaknący nieistniejącej już miłości.
My- zaszufladkowani, obrzucani kamiennymi stereotypami.
My- ludzie, ślepi i pogrążeni. Ostatnim podrygiem okaleczonego serca odczuwamy tęsknotę za
za tym co było
|
|
|
|