 |
|
Wkurwiasz mnie! Jak można być tak niezdecydowanym? Działasz mi już na nerwy.
|
|
|
|
Tak bardzo chcę, aby wszystko się ułożyło. Tylko, jak ma być dobrze, skoro rozpamiętuję przeszłość? To niszczy wszystko.
|
|
|
|
Nigdy nie czyń faceta wszystkim, bo kiedy odejdzie, nie będziesz miała nic.
|
|
|
|
Każdy z nas ma wspomnienia, każdy z nas za czymś tęskni i każdy pamięta o kimś, o kim powinien zapomnieć.
|
|
|
|
Kiedy na Ciebie patrzę, oczy mi błyszczą, uśmiech automatycznie pojawia się na mojej twarzy, motylki latają po brzuchu, nogi się trzęsą, nie mogę z siebie nic wydusić. Jesteś dla mnie tak cholernie ważny.
|
|
|
|
Ten, kto kocha naprawdę - kocha w milczeniu. Uczynkiem, a nie słowami.
|
|
|
|
Żaden dzień się nie powtórzy. Nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch identycznych spojrzeń w oczy.
|
|
|
|
Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy ubrania zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci, ale zapomną.
|
|
|
|
Nieprawda, że czas leczy rany i zaciera ślady. Może tylko łagodzi przykrywając wszystko osadem kolejnych przeżyć i zdarzeń. Ale to, co kiedyś bolało, w każdej chwili jest gotowe przebić się na wierzch i dopaść. Nie trzeba wiele, żeby przywołać dawne strachy i zmory. Gdyby nawet trwały w ukryciu, zepchnięte na samo dno, to przecież gniją gdzieś tam, na spodzie i zatruwają duszę, zawsze pozostawiając jakiś ślad - w twarzy, w ruchach, w spojrzeniu - tworzą bariery psychiczne, kompleksy.
|
|
|
|
Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu. Przenika przez skórę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. Nie boleć. Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie. Upijać się? Spać całe tygodnie? Zapamiętywać się w aktywności aż do amoku? Modlić się nieustannie?
|
|
|
|
Ze wszystkich moich słabości, On jest największą.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
