 |
|
pamiętam dokładnie nasz pierwszy pocałunek, nieśmiały i delikatny,pamiętam dokładnie każdą randkę, pamiętam nawet w co byliśmy ubrani na tych najlepszych, wyjątkowych. pamiętam jego wzrok na moim nagim ciele... pamiętam jego dłonie, jego wyraz twarzy, jego klatkę piersiową, na której zasypiałam, znam każdą bliznę znajdującą się na jego ciele, każdy pieprzyk, każde czułe miejsce, każdą wadę, słabość, zaletę i wszystkie dobre i złe strony. znam Go na pamięć. a powinnam już dawno zapomnieć.
|
|
|
|
pokochałam Go ? nie wiem, dzisiaj zastanawiam się czy nie powinnam tego zatrzymać, czy znowu nie będę cierpieć, czy nie odejdę jak od wszystkich pozostałych. powtarzam i sobie i przyjaciołom, że największa miłość mojego życia już nią nie jest, że nawet o nim nie myślę, że nie pamiętam, że nie szukam jego twarzy w tłumie, na ulicy, w klubie, w sklepie czy nawet przez szybę samochodu nie szukam jego samochodu gdzieś na parkingu naszego miasta. czy ich okłamuje ? nie, ja nie okłamuje ich, okłamuje po prostu samą siebie. wmawiam sobie, że on zniknął, a później robię wszystko, by go odnaleźć. nie kocham Go, wiem to. ale nie potrafię o nim zapomnieć, nie potrafię zapomnieć, że Go kochałam, że był najważniejszy i skłamałabym mówiąc, że teraz nie jest. czas nauczyć się żyć z kimś innym, czas żyć swoim życiem, nie nim...
|
|
|
|
i nagle przychodzi wieczór, taki jak ten dzisiejszy, gdy cały świat jest przeciwko mnie, gdy wszyscy się odwrócili, nawet najlepsi przyjaciele nie zapytają jak się czuję, co się ze mną dzieje całymi dniami, tygodniami, kiedy się nie widzimy, czym ostatnio się zajmuję, jak mi się układa z nowym facetem. gdy przychodzi wieczór taki jak ten, ukrywam twarz w dłoniach i pozwalam sobie na wydostanie się na zewnątrz wszystkich moich emocji. dzisiejszego wieczoru wyciągnęłam Jego zdjęcia, maleństwa, które pochowaliśmy tak niedawno, które odeszło tak niedawno... płakałam, krzyczałam, płakałam, aż w końcu poczułam ulgę, coś jakby ten ciężar na moment spadł mi z serca, by za chwilę powrócić ze zdwojoną siłą. powtarzam sobie w myślach i na głos, że jest mu tam dobrze, że nic złego Go tam nie spotka. czy w to wierzę? a czy mam wyjście. to jedyne co mi pozostało. żeby nie zwariować. teraz patrzę na jego zdjęcie i widzę małe, uśmiechnięte, kilkumiesięczne szczęście, które kocham całym sercem...
|
|
 |
|
Każdy facet to łgarz, boże czemu zawsze się na tym łapię? Z każdym sparzeniem powinnam być mądrzejsza.. w tą stronę to powinno iść a nie odwrotnie.
|
|
|
|
Mam nalot nagłych wspomnień we łbie, chwilę gdy mogę się poużalać jak bardzo mam spieprzone te życie.
|
|
|
|
Toczę walkę sama ze sobą, wiedząc , że i tak jestem na przegranej pozycji.
|
|
|
|
Nie to , że chcę zrobić Ci na złość czy coś, ale lubię siebie niszczyć. Cierpieć, zadając sobie samej cierpienie. Nie krzywdząc nikogo innego prócz samej siebie.
|
|
|
|
Nie wiem co ze sobą zrobić, jakby wszystko tak nagle straciło sens.
|
|
|
|
Zacznij się przyzwyczajać do tych zmian, których chciałaś. Do tych pieprzonych zmian.
|
|
|
|
https://www.youtube.com/watch?v=v8ESR8Hi5-4&list=RD42Xjdy_gG_o&index=16 utożsamiam się z tym jak cholera.
|
|
|
|
Powtarzam w myślach "oddychaj", by stłamsić falę emocji przypływających i odpływających. Czuję drżenie warg które zagryzam, oczy łzawią.
|
|
|
|
Z wrażeń nawet ślinę ciężko przełknąć, gdy łzy się cisną na ryj.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
