 |
|
Jakim słowem określisz swoje życie?
|
|
|
|
Inni mogą mnie co najwyżej zabić. Ty możesz mnie zostawić. To gorsze niż śmierć.
|
|
|
|
Zimna krew, aż parzy mnie w aortę,
jak lodowata wóda z gwinta prosto w mordę.
|
|
|
|
Uczynił mnie szczęśliwszą. Stał się częścią tego mojego chaosu w którym żyję i sensem mojego życia.
|
|
 |
|
dzisiejsze błędy wyjdą jutro, taka kolejność.
|
|
 |
|
Powinnam powiedzieć Ci "żegnaj". Powinnam przy tym też wyrwać sobie serce i wyrzucić je gdzieś daleko, aby nie zechciało abyś znów powrócił i jeszcze raz zamieszał mi w głowie. Dopiero wtedy poczułabym się całkowicie wolna i niezależna. Już żadne uczucie nie miałoby kontroli nad moim życiem, już nie byłoby we mnie przeterminowanych spraw. Jeżeli coś trwa zbyt długo wreszcie traci swoją ważność, spójrz z nami stało się to samo. Nie możemy dłużej czekać, bo ciągle tylko przy tym umieramy. Ja umieram, tracę siły, nadzieję. Noszę w sobie pustkę i poczucie beznadziejności. To wszystko nie ma najmniejszego sensu, niepotrzebnie się tak męczymy. Popatrz, już nawet nie rozmawiamy jak kiedyś, nie potrafimy, coś znów nas blokuje. Musimy odpuścić. Musimy się pożegnać. Tylko proszę, zabierz tą miłość ode mnie kiedy w końcu na dobre odejdziesz. / napisana
|
|
 |
|
tak bardzo nie chcesz się angażować, a zanim zdążysz się obejrzeć planujesz jakie imiona będą nosiły Wasze dzieci.
|
|
|
|
Posłuchaj, głupku, zdradzę ci sekret, o którym większość facetów nie ma pojęcia, dobrze? Gotowy? Kobiety kochają słowa.
|
|
|
|
Nie mów Bogu, że masz wielki problem, powiedz swojemu problemowi, że masz Wielkiego Boga.
|
|
|
|
Może wejdziesz do łóżka? Porozmawiamy.
|
|
| kace dodał komentarz: do wpisu |
11 kwietnia 2014 |
|
 |
Śniła mi się... Siedziałam z nią dzisiaj i rozmawiałam, mówiłam co u mnie, co się dzieje, co się pozmieniało przez ten długi czas. Rozmawiałam z nią jak kiedyś. Jak za starych dobrych czasów. Mieszane uczucie - uśmiech na twarzy a w oczach łzy. Zawsze tak było. Dopiero jak doszłam do ostatnich wydarzeń , jak łzy zaczęły spływać po mojej twarzy bez opętania uświadomiłam sobie że jej przy mnie nie ma. Nie przytuli mnie jak zawsze , nie przyłoży i nie powie że jestem głupia i jak mogłam do tego dopuścić . Dopiero wtedy zrozumiałam że siedzę na ławce , obok zimnego grobu w którym leżało jej zimne ciało, w którym brakowało życia. / podobnodziwka
|
|
|
|
Dodaj komentarz
