 |
Dziś... Tak, dzisiaj tęsknię. Na każdym skrawku mojego ciała odczuwam to dziwne mrowienie, obecność czegoś obcego, a kiedy pytam o jego imię, pada krótkie - tęsknota. Brakuje mi jakiejkolwiek części Jego osoby tuż obok. Wciąż dostaję szereg wiadomości i wiem, co robi - ruch po ruchu wyobrażam sobie wykonywaną przez Niego czynność, lecz to mi nie wystarcza. Chciałabym po prostu unieść wachlarz rzęs i zobaczyć Go, by chociażby na kilka sekund wtopić się w Jego niebieskie spojrzenie. Chcę, żeby się uśmiechnął. Chociaż raz. Do mnie. Tylko do mnie. Potrzebuję kilku słów wypowiedzianych wyłącznie w moim kierunku, krótkiej rozmowy. I powstrzymam się - nie ściągnę z Niego ubrań. Będzie kulturalnie, spokojnie, grzecznie. Tylko niech będzie tu gdzieś obok. Muszę Go czuć. Bez Niego nie mam czym oddychać.
|
|
 |
czasem mam wrażenie, że jak spotykamy się wszyscy razem to włącza nam się tryb głupawka. wyłączamy się. żyjemy tylko tą chwilą, która akurat trwa. jesteśmy tylko my, nawet jak pełno ludzi wkoło. nie liczy się nic innego, liczy się dobra zabawa i to żeby być ze sobą jak najdłużej i jak najdłużej stać na nogach. ;d
|
|
 |
lubię takie zwykłe dni, kiedy wpadasz po mnie rano. idziemy sami, jemy śniadanie gdzieś w parku na ławce. jest tak zwyczajnie, nie ma tego całego szumu wkoło. zawsze mogłoby tak być!
|
|
 |
Szłam ulicą, wiatr rozwiewał poły mojego swetra. Próbowałam się nim owinąć ciaśniej, ale w końcu dałam za wygraną i pozwoliłam, by wirował wraz z powietrzem. Chciałam tak jak on wyrwać się i odlecieć gdzieś daleko. Czułam się nikim w tym wielkim świecie, kolejnym nic nie znaczącym istnieniem, które nie umie się cieszyć z każdego daru zsyłanego z nieba. Zamiast tego woli przeklinać zły los, płakać w poduszkę, pogrążać w rozpaczy. Nie każdy odpowiednio przystosował się do życia, niektórzy po prostu nigdy nie pasowali do tego świata, gdzie każde cierpienie jest jak ciężar na plecach, który przygniata do ziemi i nie pozwala oddychać. Przeszłam przez drogę nawet nie patrząc, czy coś jedzie. Było mi to obojętne. Dawno temu przestałam wierzyć, że gdzieś za rogiem czeka mnie szczęście. Zmierzałam donikąd. [ dustinthewind ]
|
|
 |
jestem szaleńcem, w którym jeszcze tli się nadzieja
|
|
 |
nie dorwiesz mnie pod telefonem, cóż znów nie chce mi się zamieniać z kimkolwiek choćby dwóch słów .
|
|
 |
spróbuj jeszcze raz, zejść z drogi, którą wybrał los
|
|
 |
najgorsze co możesz zrobić, to kierować się zazdrością..
|
|
 |
Chcę wrócić tam, gdzie jesteś Ty..
|
|
 |
Mam przed oczami dzień pożegnania, spojrzenia mówią bez słów, a w myślach smutek i ból rozstania, lęk, że nie ujrzę Cię znów...
|
|
 |
Czas zatrzymał się ,wciąż tamten dzień przed oczami mam.
|
|
 |
Gdzie świat jest tylko tym, czym go widzisz, Twój film, to ty sam w nim wybierz obiektywy
|
|
|
|