 |
|
"Czekałam na ten dzień, nie powiem, żebym się niecierpliwiła, ale chciałam po prostu znów poczuć ten smak. To co kiedyś było codziennością można zamienić na święto, które cieszy. "
|
|
|
|
"co Ty z sobą robisz, dziewczyno?' krzyknął. 'nie twoja sprawa' rzuciłam i pociągnęłam kolejny łyk Finlandii. 'spójrz jak wyglądasz, mała, co jest?'
zapytał i położył mi dłoń na ramieniu. szybko ją zrzuciłam i warknęłam 'co jest? ty się jeszcze kurwa pytasz co jest?' zaśmiałam się szyderczo. 'wiesz co?
wypierdalaj do tego swojego blond szczęścia bo ja nie mam ochoty patrzeć na twoją mordę' wrzasnęłam. nie zrobił nic więcej tamtego wieczoru.
poprostu siedzieliśmy w milczeniu, którą co chwilę przerywał mój głośny płacz. z zaszklonymi oczyma przypatrywałsię ruchom moich dłoni sięgających co
chwilę po malboro lub wódkę.dobrze wiedział że wystarczyło tylko jedno jego 'przestań' a ja bym posłuchała. jednak nie zrobił tego. pamiętam tylko że w
pewnej chwili wziął mnie na ręce, a ja nie miałam siły nawet na najmniejsze protesty.rano obudziłam się w swoim łóżku. po nim nie było ani śladu. "
|
|
|
|
"Nigdy nie powiem, że byłeś moim błędem.
Byłeś szczęściem, które się skończyło.
Wiesz, szczęście czasami się wyczerpuje.
Ale nie byłeś błędem, dawałeś radość. "
|
|
|
|
'Ona wcale go nie potrzebowała,
bo na co jej ktoś, kto nie pozwala bez siebie żyć ?
ktoś kto zatruwa sobą wszystkie myśli ?
po co jej ktoś kto tylko zajmuje miejsce w sercu nie dając nic w zamian ?
nigdy nie umiała sobie odpowiedzieć po co jej to wszystko .
nigdy też jednak nie umiała wyrzucić go ze swojego życia . '
|
|
|
|
":W życiu się tak nie bałam. Chyba nigdy na niczym tak bardzo mi nie zależało... Widzę każdą drobną zmianę. Każdy nanomilimetr. Coś jest nie tak. Coś dzieje się w Twojej głowie, a ja cała się trzęsę. Kiedyś nie potrafiłam zauważać zmian. Później potrafiłam, ale udawałam, że nic się nie dzieje. Wmawiałam sobie, że to wszystko dzieje się tylko w mojej głowie. Wtedy wszystko kończyło się zawsze tak bardzo źle...Teraz widzę i nie chcę widzieć. Nie chcę wierzyć. Sprawiasz, że się boję. Panicznie. To niby nic. Drobne zmiany zachowania. Tu czegoś mniej, w jego miejsce więcej czegoś innego... gorszego. Kochasz mnie, to wiem. Kochasz mnie, prawda?
Spraw znów, żebym się nie bała... tak jak zrobiłeś to na początku... "
|
|
|
|
"Kiedy wspomnę
pieszczotę twych rąk
nie jestem już dziewczyną
która spokojnie czesze włosy
ustawia gliniane garnki na sosnowej półce
Bezradna czuję
jak płomienie twoich palców
zapalają szyję ramiona
Staję tak czasem
w środku dnia
na białej ulicy
i zakrywam ręka usta
Nie mogę przecież krzyczeć.
"
|
|
|
|
"Nauczyłam się w życiu wielu rzeczy, lecz w żadnej najmądrzejszej nawet księdze nie znalazłam wskazówki, jak przeżyć rozłąkę z człowiekiem, bez którego życie traci sens."
|
|
|
|
"Kiedy tracisz osobę, którą kochasz, praktycznie dopiero wtedy uświadamiasz sobie, jak bardzo jej potrzebujesz. Wspomnienia układają się wtedy w szeregu, przed Twoimi oczami. Przypominając jak było między wami, łzy napływają do oczu. Chcesz zapomnieć, nie potrafisz. Powstrzymujesz łzy, lecz one same wciąż lecą. Miłość nie zniknie, nigdy nie zerdzewieje. Usypia, kładąc się na dnie serca. Miłość istnieje i nie umiera. Możliwe, że odchodzi, ale po to tylko, by odrodzić się doroślejsza , mniej zachłanna, bardziej tolerancyjna i cierpliwsza. "
|
|
|
|
"Jeśli Twoje życie właśnie legło w gruzach,
załóż przynajmniej szpilki - będziesz ładnie wyglądać na tle rumowiska."
|
|
|
|
"Dlaczego kochamy zawsze za mocno wtedy gdy musimy odejść?
Dlaczego nasze jutro przychodzi zawsze zbyt wcześnie?
Dlaczego zbyt szybko żegnamy się?"
|
|
|
|
"
Patrzył na śmierć, bliskie mu osoby tonęły w morzu krwi,
A on nie mógł nic zrobić. Modlił się za wszystkich,
Którzy umarli, aby on mógł żyć. Patrzył na to jak śmierć
Szyderczo się śmieje i zabiera wszystkich tych, co przeżyli.
W świece szukał bezpieczeństwa i szczęścia,
a znalazł przemoc i rozpacz. To był właśnie świat!
Ale pomimo to nauczył się kochać – kocha do dziś!"
|
|
|
|
Dodaj komentarz
