 |
|
Otwieram drzwi najszerzej jak można. Ciebie wciąż nie ma. Nie spóźnisz się, wiem. / i.need.you
|
|
|
|
Jak mam nauczyć się kochać skoro nigdy mnie tego nie nauczono? / i.need.you
|
|
|
|
Co powiesz na zamianę miejsc? Może powinieneś poczuć własnie to co ja czuję. Poczuł byś jak serce, powolutku kawałeczek po kawałeczku rozpierdala się od środka... i niszczy cię. Ja będę tylko stała jak ty to robisz teraz z tym żenującym "nie chciałem, przepraszam" w spojrzeniu. / i.need.you
|
|
 |
|
''Już teraz wiem, wszystko trwa, dopóki sam, tego chcesz. Wszystko trwa, sam dobrze wiesz, że upadamy wtedy, gdy nasze życie przestaje być codziennym zdumieniem.''
|
|
|
|
Używamy masek żeby ukryć żal i ból.
Śmiejemy się z wszystkiego.
A tak naprawdę pęka nam serce.
|
|
|
|
Wciąż jest we mnie, obok mnie, w moim sercu, w moim zagubionym sercu. / i.need.you
|
|
|
|
przyszła jesień, następnie nadejdzie zima, wiosna, lato minie rok, dwa lata, dziesięć zapomnimy
|
|
|
|
Nie potrafię tak po prostu o tym nie myśleć. / i.need.you
|
|
|
|
Nigdy nie byliśmy wobec siebie całkiem w porządku, chociaż nasze pocałunki były naprawdę namiętne. / i.need.you
|
|
|
|
wciąż czuje,
ciągle czuje twój zapach w powietrzu. W jakimś sensie nadal jesteś tu obecny. / i.need.you
|
|
|
|
Przez jakiś czas było naprawdę dobrze. Dawałam sobie radę. Po całym tym gównie zaczęłam układać życie w całość. Gdy byłam już na tyle szczęśliwa by pomyśleć, że to koniec mojego cierpienia zdałam sobie sprawę z okropnej rzeczy - brakuję mi jednej części do ułożenia całości. Zdałam sobie sprawę, że odszedłeś z małym kawałkiem mojej miłości. Już nigdy nie będzie u mnie dobrze, no bo powiedźcie... jak można żyć bez kawałka siebie? / i.need.you
|
|
|
|
nie rozumiem tego. dlaczego ktoś jest, a później Go nie ma. nagle pojawia się znowu, kiedy już wszystko sobie ułożyliśmy. to jest beznadziejne. kiedy okazuje się, że jest wszystko dobrze, a my nie potrafimy bez tego kogoś żyć on znowu odchodzi. a na jego miejscu pojawia się zupełnie ktoś inny. nic już nie jest takie jak wcześniej. zamykamy przeszłość i rozpoczynamy nowy rozdział. jak to możliwe? skoro jeszcze kilka miesięcy temu przysięgaliśmy sobie, że kochamy tą osobę, która odeszła? nie zrozumiem. mówią, że czas nie leczy ran, ale w końcu jakoś musieliśmy o tym kimś zapomnieć. być może duży wpływ miała na to, ta osoba, która teraz pojawiła się w naszym życiu. bo w końcu nic w naszym życiu nie dzieje się bez powodu.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
