 |
|
życie zawodzi, uczy, zabija, zostawiając tylko wspomnienia.
|
|
|
|
uciekam w nicość, zatapiając swe usta w alkoholu.
|
|
|
|
na błędy w życiu jest zbyt wiele miejsca.
|
|
|
|
''To już nie te czasy one nie wrócą już nigdy.
W pamięci mam obrazy chwile szczęścia i krzywdy.
Gdy wszystko było proste bez odcieni szarości.
Patrze przez kalejdoskop i uciekam od nicości.''
|
|
 |
|
Kiedyś byłam inna, byłam dla ludzi. Uwielbiałam taki stan, uwielbiałam im się poświęcać, oddawać, a teraz? Nie ma tego. Coś się wypaliło, a ja straciłam wiarę i nadzieję, że tak normalne i wspaniałe życie może jeszcze do mnie wrócić. Oczywiście nie byłam do końca spełniona w tamtym czasie, bo sama nie miałam szczęścia, ale inni za to mieli go pod dostatkiem. Potrafiłam się cieszyć z każdej radości, którą był nawet błahy powód, a teraz? Nie ma nic. Taka emocjonalna sinusoida powstała w moim sercu. Mam wrażenie, że rozpadłam się wewnątrz na kawałki... Na coś czego nie można pozbierać i posklejać na pstryknięciem palców. Stałam się bardzo ostrożna i nieufna. Zamknęłam się w sobie. Stałam się ciszą i jeszcze silniejszą oazą spokoju niż byłam do tej pory. Stałam się murem ochronnym własnej egzystencji, której nikt teraz nie jest w stanie zmienić. Czy to coś złego? Czy taka moja zmiana wewnętrzna jest czymś złym, co nie powinno mieć nigdy miejsca? Bo jeśli tak, to zabierzcie ten ból ode mnie
|
|
|
|
Rozpadło się moje wnętrze. Nie kontroluję już siebie samej, tych emocji, zagubienia. Jestem oddalona od wszystkiego i wszystkich. Tak trudno znaleźć mi motywację, która będzie tą jedyną, która da mi siłę i wiarę w to, że lepsze jutro istnieje. Wokół w zamian widzę nicość i czuję pustkę. Jakby nic wokół mnie nie istniało. Taka silna samotność, brak emocji, brak uczuć. Uziemiłam się, wiem. Pozwoliłam sobie na zaprzestanie odczuwania czegokolwiek. Pozwoliłam sobie na to i w dużym stopniu zniszczyłam tym samym siebie. Aczkolwiek to mnie dobiło. Bo życie choć było świetnie ułożone straciło swoją wartość. Wszystko straciło swoją wartość, swoją magię. Poczułam, że nie daję już rady. Pozwoliłam sobie upaść i nie umiem się podnieść. Żałuję choć nie do końca. Niekiedy tak jest dobrze, bo bezpiecznie, ale nie zawsze. Zbyt często to przynosi ból. Zbyt często to coś rujnuje resztki mojego serca.
|
|
|
|
''przecież każdy upada, robi błędy w amoku..''
|
|
|
|
słomiany zapał. brak motywacji. chwilowe chęci do zmian. zwątpienie.głupota. lenistwo. próba bycia obojętną. smutek. cierpienie. płacz. brak osoby, która zamiast pieprzyć, że będzie byłaby naprawdę./monr0e
|
|
|
|
''pomimo prawdy,którą znam odkryłam, że ciężko jest odpuścić i z Ciebie zrezygnować.
wygląda na to, że uwielbiam rzeczy, które robisz.''
|
|
|
|
patrze od godzin na zegarek i chyba nigdy Ci nie wybaczę ale tęsknię..krew kapie na kartkę,kiedy na niej pisze i pytam szeptem Ciebie po raz ostatni, czy warto było? oglądam twoje zdjęcie i trudno mi jest oddychać. od paru dni nie śpię, nie potrafię zapomnieć dni, które spędziliśmy razem. nie mów, że muszę zapomnieć..
|
|
|
|
każdej chwili próbuję walczyć, walczyć o lepsze życie, lecz z każdym dniem czuję jak się wypala we mnie wszystko co potrzebne do normalnego funkcjonowania. oddałabym wiele, by było jak dawniej. tęsknie za Twoim dotykiem, Twoimi delikatnymi ustami, dłońmi, które mnie ogrzewały. pamiętam naszą wspólną noc, pamiętam nasz wspólny poranek. tyle wspomnień wciąż krążą po całym moim ciele, z każdym krokiem uświadamiam sobie, że straciłam tlen i muszę oddychać za pomocą maszyny. czuję, jak krwawi moje serce, bezsenne noce zalewam łzami. pozwól mi żyć, pomóż mi odnaleźć drogę-pogubiłam się.
|
|
|
|
wspomnienia,które są w sercu pozostaną w nas na zawsze. nieważne, że zadają ból, nieważne, że chciałabyś się ich pozbyć. to wszystko jest nieważne, co czujesz i czego chcesz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
