 |
|
Można odejść od swoich miłości, lecz nie można zapomnieć, że się kochało `.
|
|
|
|
Jeżeli dajesz innym tylko to co można kupić,
będziesz warty dla nich tylko tyle,
ile znaczą Twoje pieniądze.
Gdy przestaną ich potrzebować
staniesz się również niepotrzebny, zapomniany `.
|
|
|
|
` Sprawdzian z życia następuje zwykle wtedy, gdy się go zupełnie nie spodziewamy.. I nie ma nawet komu zgłosić „nieprzygotowania” `.
|
|
|
|
Dlaczego całe życie każą nam systematycznie robić "rachunek sumienia" i nigdy nie mają przy tym na myśli doceniania swoich sukcesów, a jedynie pamiętanie o własnych słabościach i porażkach ?
Tak właśnie jesteśmy kształtowani - nic więc dziwnego, że tak mało w nas optymizmu i wiary w siebie.. `
|
|
 |
|
tęsknotę za Tobą zapijam kawą
|
|
|
|
Na początku przez dwa lata udawaliśmy, że się sobą nie interesujemy, później dwa lata byliśmy razem, następne dwa się rozstawaliśmy tylko po to żeby przez kolejne dwa próbować o sobie zapomnieć. Proszę cię, wymyśl szybko coś na kolejne lata bo nie mam planu na przyszłość.
|
|
|
|
To takie straszne, ile tak naprawdę można na kogoś czekać.
— J. Żulczyk
|
|
|
|
"Potrafiliście siedzieć przez dziesięć godzin, patrzeć na siebie i w pewnym momencie bez słów, pomiędzy wami, w powietrzu pojawiały się piktogramy, obrazki, od zdań, które chcieliście sobie powiedzieć puchł język. Rysowaliście waszą rozmowę palcami w powietrzu. Niektórzy ludzie nie mają tego nawet po kwasie."
|
|
|
|
Przykro mi. Szłam samotnie tak długo, że Twoje towarzystwo jest teraz niepotrzebne. Odzwyczaiłam się od Twojego dotyku tak bardzo, że każde muśnięcie powoduję odciski na moim ciele. Nie było Cię, kiedy upadałam, więc pozwól, że sama też się podniosę./esperer
|
|
 |
|
Pięć minut euforii, siły i chwila istnienia. Dwa dni życia wycięte z życiorysu, dreszcze, gorączka, euforia, depresja, niewyjaśniony lęk, strach, przeogromny ból głowy, tysiąc myśli wszystko w twojej głowie, wybuchasz płaczem już nie kontrolowanie, nie masz siły nawet się podnieść, masz chęć strzelić sobie w łeb. A to wszystko dla pięciu minut szczęścia.
|
|
|
|
Nie mogę sobie dać rady. Ciągnie mnie. Tak jakby mnie coś omijało. Chwytam, muszę mieć – i znowu nic. I znów sięgam po coś nowego. Wiem z góry, że skończy się tak samo, ale nie mogę się opanować. Chwyta mnie, rzuca w coś, wypełnia mnie na chwilę i znów odrzuca, i pozostawia pustą jak głód, i znów powraca.
|
|
|
|
Nie naprawiaj życia innym dorosłym. Zajmij się swoim. — Beata Pawlikowska
|
|
|
|
Dodaj komentarz
