 |
|
Klnę, bo boli. Płacze, bo nie daje już sobie rady.
|
|
|
|
Tak bardzo chce odpłynąć, tak na zawsze.
|
|
 |
|
w ciszy myślała o magi tamtego dnia. nic sie nie wydarzyło. widziała go na przystanku, na ławce, odbijał sie w szybie autobusu, jakoś trzymał się jej nieustannie. smutek
|
|
|
|
wybuchając jak wulkan cicho płakała gdzieś w kącie. paznokcie wbiły sie w lewą dłoń. czuć było tylko smutek
|
|
|
|
opuszkami palców dotknął jej ramienia. zabolała ją świadomość dotyku. a przecież nic strasznego się nie stało, to tylko on.
|
|
|
|
być szczęśliwym i nieszczęśliwym w jednym czasie jednocześnie
|
|
|
|
zapominamy o końcu, bo początek jest zawsze
|
|
|
|
tak łatwo rozczarować sie kimś bliskim. tak łatwo być powodem rozczarowania.
|
|
|
|
czy to czuje sie zawsze? czy tylko czasem, jak nie możesz uwierzyć, że jest aż tak kochany?
|
|
|
|
chyba wystarczy tylko obecność. nic wiecej, tylko obecność
|
|
|
|
przeraża mnie Twój ból. nie mój, ja wierze, że dam sobie jakoś radę...
|
|
|
|
czyj świat sie konczy, gdy ty nagle postanawiasz umrzeć?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
