 |
Co by było, gdyby twarz człowieka mogła dokładnie wyrazić całe wewnętrzne cierpienie, gdyby zobiektywizowała się w akcie ekspresji cała wewnętrzna męka? Czy moglibyśmy jeszcze rozmawiać ze sobą? Czy nie musielibyśmy wówczas mówić, zakrywając rękoma twarz? Życie byłoby praktycznie niemożliwe, gdyby owa nieskończoność odczuć, jaką w sobie nosimy, uzewnętrzniała się w rysach twarzy. Nikt nie miałby już odwagi przejrzeć się w lustrze, bo w groteskowym i tragicznym zarazem wizerunku twarzy stapiałyby się w jedno plamy i wstęgi krwi, rany, co nigdy się nie zabliźnią i strugi łez, co nigdy nie będą powstrzymane.
|
|
 |
Oboje chowamy się pod maskami, tak jakby świat nas nie dotyczył.
Duszą nas, tłumią nasz krzyk.
Jesteśmy zbyt słabi, by przyznać, że ich nie potrzebujemy.
Zbyt dumni, by przyznać, że jesteśmy tylko ludźmi.
|
|
 |
Jeżeli uda się pokochać choć jedną osobę, to życie ma sens.
Nawet, jeśli nie można być z tym człowiekiem.
|
|
 |
Otacza mnie przeszłość, a mój uśmiech wplątuje się w cudze historie. Ja też chcę mieć historie, taką, którą sama mogę kształtować.
|
|
 |
Nauczyłam się, że człowiek ma prawo patrzeć na drugiego z góry tylko wówczas, kiedy chce mu pomóc, aby się podniósł.
|
|
 |
Miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami: odchodzę!, to ja w takim razie wyjeżdżam!
Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.
|
|
 |
Czasem ratują nas prawdziwe drobiazgi: zmiana pogody, filiżanka kawy, uśmiech, może gest.
|
|
 |
Rano planuję dzień , jem śniadanie, i słucham radia. Piję kawę, drapię się po zniszczonych włosach, czytam książkę. Następnie siedzę w szkole, i prowadzę edukację. Codziennie się myję, oraz zakochuje w moim mieście. Wymyślam niestworzone historie o ludziach, i kupuję chleb. Chcesz o mnie napisać w gazecie?
|
|
 |
Dano ci czas i nie zmarnuj go, żyjąc cudzym życiem. Nie daj się zwieść dogmatom, co polega na życiu wedle tego, co wymyślili inni. Niech w hałasie cudzych głosów nie zatonie twój własny głos. I co najważniejsze, miej odwagę, by iść za głosem serca i duszy. One jakoś wiedzą, kim naprawdę chcesz się stać.
|
|
 |
“Tęsknota, podobnie, jak każda inna choroba wymaga czasu, by się przełamać i zniknąć”
|
|
 |
Za jedną z najbardziej intrygujących rzeczy w życiu uważam to, że bierzemy udział w czymś, czego zupełnie nie rozumiemy.
|
|
 |
Ile razy już odwracałam głowę na ulicy tylko po to, by się przekonać, że to nie Ty.
|
|
|
|