 |
|
Czego nauczył mnie ten rok?
Tego, że nic nie dzieje się przypadkiem. Spotykamy odpowiednich ludzi, w odpowiednim czasie. Ktoś musi odejść z naszego życia i serca, żeby zrobiło się miejsce dla kogoś innego. Czas weryfikuje to, co jest dla nas ważne. Weryfikuje też ludzi. Osoby którym na nas zależy zawsze znajdą sposób żeby być obok.
|
|
|
|
To był dziwny rok. Dziwny to chyba idealne określenie. Pełen zarówno złych jak i dobrych sytuacji. Wielkich zmian i decyzji. Pełen niespodzianek, rozczarowań, nowych ludzi, pochopnych decyzji zarówno negatywnych jak i pozytywnych. Trochę niszczący, ale niszcząco wzmacniający. Zdecydowanie wzmacniający.
|
|
|
|
Trzeba nauczyć się odpuszczać miłość, której nie ma, przyjaźnie, które nie służą, i ludzi, których nie ma obok, gdy najbardziej tego potrzebujemy. I pamiętać o tym, by nie zmuszać nikogo do niczego. Wymuszone rzeczy nie są nic warte.
|
|
|
|
Kochaj wszystkich, bez względu na to ile osób Ciebie nie lubi.
Wybaczaj, bez względu jak bardzo zostałeś skrzywdzony.
Żyj pokornie, bez względu jak bogaty jesteś.
Marz, bez względu jak bardzo masz ciężkie życie.
Pomagaj, bez względu ile razy było Ci ciężko.
Bo warto być dobrym człowiekiem.
|
|
|
|
"Będziesz mieć w życiu ciężkie chwile, ale to one właśnie zawsze są tym, co pozwala otworzyć oczy na znaczące rzeczy w twym życiu, których wcześniej nie mogłeś dostrzec." Robin Williams
|
|
|
|
Czas jest wszystkim, co masz... i pewnego dnia może się okazać, że masz go mniej, niż sądzisz.
|
|
|
|
To kompletnie bez sensu walczyć o to, czego chcesz, jeśli to, czego chcesz cały czas łamie ci serce.
~ Molly McAdams
|
|
 |
|
Można mieć twardy tyłek i jednocześnie twarde serce. Przecież każdy ma wybór..
|
|
 |
|
On w 2019 uklęknął. Powiedziałam "tak" całym moim sercem./bekla
|
|
|
|
Ile nieporozumień czeka mnie w Nowym 2020 Roku, skoro przez moją nieumiejętność rozmawiania z ludźmi już w pierwszej godzinie Nowego Roku zdarzył się "wypadek", który skłócił ze sobą starych przyjaciół? ..
|
|
 |
|
Są ludzie, z którymi spędzasz znaczną część życia i nie przynoszą ci nic. Nie oświecają, nie żywią, nie dodają skrzydeł. I tak masz szczęście, jeżeli nie niszczą cię powoli, uczepieni twoich kostek, wysysając z ciebie krew.
I są tacy, których się mija, ledwie zna, a mówią jedno słowo, zdanie, poświęcają ci minutę, pół godziny i zmieniają bieg twojego życia. Niczego od nich nie oczekiwałaś, ledwie ich znałaś, przyszłaś lekkim krokiem na spotkanie, a jednak gdy rozstajesz się z tymi zadziwiającymi ludźmi, odkrywasz, że otwarli w tobie jakieś drzwi, uruchomili jakiś spadochron, obudzili energię, jaką jest pragnienie, i dzięki niej przekroczysz granice samej siebie. I nigdy już nie będziesz się czuła jak źdźbło trawy, będziesz tańczyła na chodniku, a twoje ramiona sięgną nieba. / Katherine Pancol
|
|
|
|
Dodaj komentarz
