 |
|
i nie wiem czy nigdy nie byłem zakochany, czy ciągle jestem zakochany
|
|
|
|
czasami brak mi powietrza i wiem wtedy, że na chwilę o mnie zapomniałaś
|
|
|
|
i jeszcze mam teraz ciebie-nie wolno mi umrzeć, bo byś płakała
|
|
|
|
jest nam dobrze. chyba dobrze. chyba nam
|
|
|
|
Boże mój, jak straszliwie smutny jestem od tygodnia. chyba dałbym się wykastrować za pół nocy z nią
|
|
|
|
chmiel na bezsenność, a sen na bezmiłość
|
|
|
|
nie wiem czemu nie chcesz przestać mi się śnić. skoro dziś nie znaczymy dla siebie nic
|
|
|
|
życie stało się dla mnie mniej łatwe: kiedy ciało jest smutne, serce powoli umiera. zdawało mi się, że częściowo oduczyłem się tego, czego nie uczyłem się nigdy, to znaczy oduczyłem się żyć
|
|
|
|
-czy to możliwe, żebyś już zapomniał?
-taki już jestem, albo zapominam od razu, albo nie zapominam nigdy.
|
|
 |
|
cieszę się tym co mam i cieszę z tego co jest,
|
|
 |
|
“To niesamowite, że można przez jakiś czas rozmawiać z kimś non stop i nagle zamilknąć z dnia na dzień, by już więcej się nie odezwać."
|
|
 |
|
To był mój kokon. Zatapiałam się w jego ramionach, zamykałam oczy i ozywałam. Byłam bezpieczna, szczesliwa słysząc bicie jeg serca tak blisko mojej głowy. Jego silne ramiona, takie nie do przejścia, jak granica Związku Radzieckiego w czasie wojny. Nie do przebicia, żadne zło nie mogło mnie dotknąć. Wtulałam się więc w te ramiona i tors, odpoczywałam, pozwalałam szczęściu układac mnie do snu, a jego pocałunki na czubku mojej głowy były jak ciepły, letni deszcz- czułam, że żyje.|k.f.y
|
|
|
|
Dodaj komentarz
