 |
|
uciekaj stąd i zabierz te wszystkie dni. te wspomnienia, które tak cholernie bolą. weź ze sobą te kłamstwa, którymi każdy mnie obsypuje. ten smutek, płacz, cierpienie. dosyć już tego.. to, co kiedyś było - przeminęło, codziennie rano wstajemy i idziemy do przodu, dźwigając ciężar tego życia. nie każdy pozwala nam być szczęśliwym. utrudnia życie każdego dnia, sprawia to przyjemność.. postaw się na moim miejscu.. ciesz się, że nie widzisz jak codziennie cierpię. wolę wszystko dusić w sobie, niż każdemu po kolei mówić, co mi jest. w tych chwilach, gdy przeważnie jest ciężko nie ma tych osób, którym ufam. chciałabym się przytulić, by choć trochę ulżyło, ale nie, nie da się. nie w tej chwili, nie ma ich obok.. zabierz ode mnie to cierpienie, nie mam siły do tego już.. coraz trudniej poradzić sobie z tym..
|
|
|
|
takiej kurwy jak Ty, nikt z nas nie widział. nawet by mu na myśl nie przyszło.
|
|
|
|
bezszelestnie jak cienie, w poszukiwaniu szczęścia. odwaga, brak litości, byłem gotów do odejścia. prawda płynąca przez żyłę, nawijam o tym jak żyłem. to było dawno temu, gdzie Ty kurwa wtedy byłeś? | Kali.
|
|
|
|
to ten kolejny dzień, kiedy myślę nad sensem. cieszę się, że jeszcze czuje coś, bo znaczy że jestem tu. jak te wieże pełne melancholii, nawet grób ma miejsce, ja idę już milion mil. co to szczęście, powiedz mi gdzie go szukać. chyba byłem wszędzie, gdzie jeszcze mam zapukać? | Kali.
|
|
|
|
On? - sens wstawania rano, sens uśmiechu, po prostu sens. ♥
|
|
|
|
ale przyznaj, Jego oczy będziesz pamiętać do końca życia.
|
|
 |
|
tak naprawdę, nigdy nie oczekiwałam, że pewnego dnia znów tu wrócisz, że w dłoniach niosąc swoje serce, oddasz mi je na własność. nie jego części, nie fragment, a całe, wraz ze wszystkim co w nim zawarte, wraz z miłością, wraz z nienawiścią, z każdym z uczuć i każdym odłamkiem bólu, wraz z emocjami i rysami na powierzchni, że to mi oddasz mięsień życia, by bez pośpiechu odejść, bez kolców pod klatką, bez słabnących uderzeń i odbicia echa, odejść nie czując już bólu, zerkając jedynie gdzieś z góry, spomiędzy chmur, jak pomimo wszystko, ten organ nadal bije, jak nadal obrazuje kolejne już życie. / endoftime.
|
|
|
|
w sercu, na marginesie, dwa słowa dziewięć liter, a w nich ranga istnienia, podsumowanie tego co czuję, tego czego pragnę, i co chcę udowadniać Ci do końca życia. w tle nikną słowa, ten abstrakt emocji, streszcza się pozycja a wraz z nią znaczenie, teraz? istotne jest to co mam, a wiedź, że doprawdy mam wiele, bo mając Ciebie, tak naprawdę czuję, że mam wszystko to, czego dla serca, potrzebowałam od zawsze. / endoftime.
|
|
|
|
to taki bezsens, kiedy bez istnienia wierzę w szczęście, kiedy wierzę w słońce chwilę po deszczu, i w lepszy dzień tuż przed zamknięciem powiek, kiedy wierzę w ludzi, w tych, którzy bez względu na uczucie i to co, jeszcze wczoraj liczyło się ponad wszystko inne, sami sekundę temu zwątpili we mnie. / endoftime.
|
|
|
|
w górę szkło, wypijmy za błędy.
|
|
|
|
wiele rozdziałów było, wkońcu trzeba zacząć normalnie żyć.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
