 |
|
dziś znowu śniło mi się niebo i znowu nie pamiętam, gdzie były te odpowiednie schody.
|
|
|
|
mam nadzieję, że kiedyś się do tego przyzwyczaję i któregoś dnia ze stoickim spokojem pozwolę, abyś wbił mi nóż w serce po raz kolejny.
|
|
|
|
ten ból nie łagodnieje z czasem, ten ból żywi się czasem.
|
|
|
|
wciąż śnią ci się te same koszmarne odgłosy moich kroków i wciąż budzisz się, zanim zdążysz mnie zatrzymać.
|
|
|
|
odezwij się i powiedz, gdzie teraz umierasz beze mnie.
|
|
|
|
przepraszam, że cię zostawiłam, przepraszam, że zostawię cię jeszcze tysiąc razy.
|
|
|
|
za oknem prawie tak szaro, mroczno i zimno, jak tutaj.
|
|
|
|
teraz jestem tylko kamieniem, żyję w pięknym miejscu, wśród kłamstw, ale przynajmniej bez ciebie,
|
|
|
|
przegrywamy zawsze tylko wtedy, kiedy sami na to pozwalamy.
|
|
|
|
"jej noce są obce, stęskniony każdy oddech"
|
|
|
|
może jednak jakoś sobie poradzę, póki będę dusić i nie dopuszczać do głosu tego wariata bijącego mi w piersi.
|
|
|
|
niepotrzebne wciąż te same sny bombardują moją głowę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
