 |
bezwładnie usiadła na zdartym parapecie, starej kamienicy. rozkoszując się dymem swojego papierosa, zaciskała zęby jak kilkuletnie dziecko, nieznoszące sprzeciwu. biła się z myślami, wyklinając boga. kosmyki jej blond włosów, bezwiednie opadały na jej czoło. uchyliła delikatnie okno, by poczuć na dłoniach, mżący deszcz, za którym tak przepadała. 'przepraszam'. usłyszała, ciche skomlanie za plecami. 'przebacz mi'. - wypowiedziane, półgłosem. nie odwróciła się. nie mogła znieść jego widoku. nie po raz kolejny. bijąc się z własną podświadomością, wychyliła się za okno, przekonana o słuszności własnej śmierci. złapał ją za ramiona, w ostatnim momencie. spojrzała na niego swoimi przeszklonymi do granic możliwości źrenicami i dała mu w twarz. 'nie będziesz decydował o moim życiu. ani o życiu ani o śmierci.' - wyszeptała, po czym gwałtownie skoczyła z okna. tak, aby nie zdążył jej po raz kolejny powstrzymać.
|
|
 |
to irracjonalne, spoglądać codziennie w to samo lustro, każdego dnia widząc kogoś innego. budzić się z nadzieją, że dzisiaj mimowolny uśmiech będzie nam towarzyszył jak cień, a my nie zdołamy się poparzyć nawet najgorętszą zieloną herbatą, podglądając niewinnie, wschodzące słońce.
|
|
 |
budzisz się rano, a w źrenicach resztki wczorajszego słońca. to tęsknota ... wiesz?
|
|
 |
-Jesteś na mnie zła? -Nie na Ciebie ty debilu. -To na kogo? -Na siebie, za to, że pozwoliłam sercu zakochać się w Tobie. ;c
|
|
 |
rozdarcie wewnętrzne - najgorsze z mozliwych uczuć... bo cokolwiek bym nie zrobiła... to i tak nie będzie dobrze...
|
|
 |
Nic nie sprawia człowiekowi większego bólu niż rozpamiętywanie dawno minionych chwil, zwłaszcza jeśli były to chwile szczęśliwe.
|
|
 |
Nie, już nie płaczę. Tylko jakiś niewyobrażalny ból ściska mi serce i czuję, jak jakaś cząstka mnie rozpada się na drobne. Bo wiem, że Ciebie już nie będzie.
|
|
 |
Diabeł jest optymistą, o ile sądzi, że można ludzi uczynić gorszymi.
|
|
 |
Wszystko wytrzymasz, przetrwasz, jeśli obok ciebie będzie przyjaciel - nawet jeśli oprócz powiedzenia jednego słowa lub potrzymania za rękę nie może zrobić niczego więcej. (Phil Bosmans)
|
|
|
|