 |
|
Odpocznę w niebie, wciąż nie wiem co przyniesie jutro.
Nie wiem gdzie leży kres, stres nie ma chyba nigdy końca.
Sam dobrze wiesz jak jest, gdy brakuje słońca
|
|
|
|
Patrzę czysto w przyszłość i mam w chuj na nią pomysłów,
przy tym tempie życia sprzyja relax dla umysłu.
|
|
|
|
Tracę kontrast, nie ma tego złego co by na gorsze nie wyszło,
chociaż nie ma podstaw. Narodziny słońca śmiercią gwiaz.
Ciężar zabija tylko tempo dnia. / O.s.t.r & Marco Polo
|
|
|
|
[...] kochał ją tak bardzo i od dawna, że nie mógł już pojąć żadnego innego cierpienia, które nie zaczynałoby się od [niej]. /Gabriel García Márquez
|
|
|
|
Że jeśli nawet zostanę zapisem w Twojej pamięci, jakąś datą, jakimś wspomnieniem, to i tak będzie to powrót do czegoś, co się tak naprawdę nie odłączyło. po prostu się przesunęło na koniec kolejki osób istotnych.
|
|
|
|
I may be bad, but I'm perfectly good at it
|
|
|
|
You are the only one who know.
|
|
|
|
I think man who can cry are strong man
|
|
|
|
Tonę złota by oddał, by znów się zgubić w tych oczach.
Może już tylko szlochać, nic tu nie dają słowa.
Wspomnienia może już schować, nic już nie będzie od nowa
|
|
|
|
Nie chcę braw, więcej ciszy, w tej dziczy prawie sam.
Daj mi znak, uciekniemy tam, nie znajdą nas.
Wiem, że się boisz, ja też.
Ucieczka zawsze boli, gotowy do drogi
Idę, najwyżej dogonisz mnie...
|
|
|
|
Najpierw chciałem mieć miejsce, później tylko szczęście.
Walka z każdym elementem, teraz wystarczy jestem,
Tu raz chcę mniej, raz chcę więcej odczuć.
Znaleźć sens lub chociaż nie liczyć kroków
|
|
|
|
Dodaj komentarz
