 |
|
Przyznaj się, czasami chciałabyś, żeby pozwolili Ci być słabą. Żeby ktoś po prostu Cię przytulił, ukołysał jak małe dziecko i nie oczekiwał lepszego charakteru, lepszych ocen, szczuplejszego ciała i szczerszego uśmiechu. Pozwoliłby Ci się wypłakać i przez tą jedną pieprzoną chwilę mogłabyś się rozpaść w czyichś ramionach. Potem wstaniesz taka jak zawsze, ale każdy z nas potrzebuję takiego momentu. Kompletnego upadku, całkowitej akceptacji otoczenia i wtedy, kiedy już jest najbardziej żałosnym człowiekiem jakiego znasz, on odbija się od dna i znowu jest silny. Czasami pozwól komuś umrzeć na Twoich rękach.
|
|
|
|
Biegnę po schodach, czuje jak po moich plecach płynie pot, a po policzkach łzy. W końcu dobiegam do celu i staje na dachu, przed oczami stoisz Ty z szyderczym uśmiechem na swojej twarzy. Czemu tak mnie zraniłeś? Teraz daje decydujący krok do przodu. Spadam. W mojej głowie pojawiasz się Ty stojący nad moim grobem w strumieniach deszczu patrzysz na moje zdjęcie które trzymasz w ręku. Po Twoich policzkach zaczęły płynąć łzy, uświadamiasz sobie, że już mnie więcej nie zobaczysz i nie dotkniesz. Czym sobie zasłużyłam na taki los?
|
|
|
|
Pewnego razu przyszłaś do mnie w nocy, tej nocy byłam niezmiernie szczęśliwa, moje serce było wypełnione ogromna ilością miłości. Tej nocy przyszłaś mnie ostrzec przed tym szczeciem. Ukazalas mi sie we śnie, miałaś na sobie białą suknie która falowała w rytmie wiejącego wiatru. Powiedziałaś mi bym uważała, uważała na niego, jeszcze wtedy nie wiedziałam co masz na myśli i co o tym myśleć. Teraz stojąc przed Twoim grobem zapalając CI znicz po moich policzkach płyną łzy, dziękuję CI za to że próbowałaś mnie ostrzec przed tym draniem. Bardzo Ci za to dziękuje babciu, Ty jako jedyna na pewno byś mnie zrozumiała.
|
|
|
|
Nie mogę się do ciebie przywiązać, nie mogę się zauroczyc. Ale mimowolnie moje serce i mózg odmawiają mi posłuszeństwa,jakaś nie rozpoznana jeszcze siła mnie do ciebie ciągnie. Co ty masz takiego w sobie? Chyba tylko to, że jesteś takim skurwysynem.
|
|
|
 |
Sznur zaciska się na szyi. Zadaję sobie pytanie, kiedy zaciśnie się tak mocno bym nie mógł oddychać i mógł odejść do krainy spokoju.
|
|
|
|
Obstawiłam na szczęście i miłość, znów przegaralam wszystko.
|
|
|
|
|
Zatrzymałam się w tym miejscu,ugrzęzłam,utknęłam,zatraciłam się w byciu nijaką,postradałam zmysły,trochę się zakochałam i oślepłam,upadłam,tak po prostu.On?Co z nim? Odszedł choć miał być filarem nie mającym prawa runąć.
|
|
|
|
Jesteś tak bardzo tajemniczy, nie wiem co czujesz, nie wiem do czego zmierzasz. Zastanawiam się czy będę tą jedyną czy jedną z wielu Twoich zabawek.
|
|
|
|
I nagle znaleźliśmy się tak blisko siebie. W mojej głowie był mętlik, nie wiedziałam co o Tobie i o Twoich zamiarach. Nagle nasze usta spotkały się, poczułam Twój wijący się język w moich ustach, czułam się jak w niebie. Odeszły wszystkie problemy, byliśmy tylko my zapatrzeni w siebie Czemu Ty to robisz? Czemu mam do Ciebie taką cholerną słabość, choć znam Cię zaledwie chwilę...?
|
|
|
|
Dziękuję za tak wyraźne pokazanie mi, ze nie nie było warto.
|
|
|
|
Nie umiem powiedzieć, Kochałam Go tak bardzo, że pozwoliłam mu odejść. Nie walczyłam, bo uważałam, że nie ma sensu- jeśli ktos nie może zdecydować się sam na to czego chce, to znaczy, że nie ma po co walczyć. Co pozostało? Kilka fajnych wspomnień, gorycz w sercu i żal, że to co było jest juz tylko w moim sercu. Co najgorsze wydaje mi się chwilami, że już nic pięknego mnie nie spotka. Czuję się przegrana, bo nie mam swojej miłości. Czasami zastanawiam się ile czasu zajmie mi zapominanie. Rok...? Dwa...? I wtedy dziękuję Bogu, że żyje się tylko raz, bo więcej nie dałabym rady.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
