 |
|
Co tak nic nie mówię, bo nie lubię mówić, nara
|
|
|
|
Postać tragiczna, gusta tego bydła.
Robią ze mnie samotnika, nie chcę taki bywać
|
|
|
|
Obojętna mina– mało się odzywam.
Umiem być zabawny, coś jak Robin Williams.
Jak wyjdę do towarzystwa, przynieś mi dwa wina.
Nudzi mnie każdy, nie śmieszą żarty.
Żadna rozrywka się do lustra napinać.
A ksywa twojej gwiazdy, dla mnie jakaś ksywa
|
|
 |
|
Czasami Cię jeszcze szukam w nieodebranych połączeniach. / Katarzyna Wołyniec
|
|
|
|
Chyba jednak nie warto o mnie walczyć. Nikt nigdy tego nie robił. / net
|
|
 |
|
- Czy kogoś albo czegoś brakuje Ci w twoim życiu, abyś była szczęśliwa? - Tak, zdecydowanie, brakuje w moim życiu kilku ważnych dla mnie osób. Niektóre z nich już nie żyją, inne są niedaleko, lecz nie tak blisko, jak bym tego chciała. Czasami do szczęścia brakuje mi jakiejś pewności siebie, niewidzialnej ręki, która popchnie mnie do przodu i szepnie, że dam sobie radę. Może właściwie tkwię w jakimś błędnym kole, w którym brakuje kogoś, kto był bliski i potrafił dać mi siłę? [ yezoo ]
|
|
|
|
Pożegnania w niczym Ci nie pomogą. Musisz nauczyć się z tym żyć. / Terminator: Dark Fate
|
|
|
|
To tak nie działa. Uczuć nie można wyłączyć jak światła. / Cassandra Clare
|
|
|
|
loneliness is the worst feeling ever..
|
|
|
|
Często myślę, że mam źle, za mało. Czuję, jak pech śmieje mi się prosto w twarz. Wyśmiewa nie tylko mnie, ale także moje decyzje, smutki, bóle. A potem słyszę o dziewczynce, która przeżyła porażenie mózgowe i ma podpiętą sondę do brzucha. Nie może jeść, nie może się ruszać. Została porzucona przez rodziców, jej oczy od lat oglądały tylko białe ściany szpitalnej sali. Kiedy widzi młodych praktykantów, z jej oczu płyną łzy. Łzy szczęścia, że ktoś w końcu do niej zajrzał, ktoś jednak się nią interesuje. I nagle dociera do mnie, że mam wiele. Więcej niż niejedna osoba. Tylko cholernie nie potrafię tego docenić. / tonatyle
|
|
|
|
Łzy nie mają nic wspólnego ze słabością. / Margit Sandemo
|
|
|
|
Kiedy jest się długo pozbawionym radości, już się przestaje jej spodziewać i pragnąć, a kiedy niespodziewanie zastuka do naszych drzwi, otwieramy je ze strachem, czy nie jest zamaskowanym cierpieniem. / Carmen Sylva
|
|
|
|
Dodaj komentarz
