 |
|
i ten Twój wzrok w stylu 'no chodź tu do mnie' Chodź, zjaramy się powietrzem!
|
|
|
|
Nie lubię tego, że patrzysz się na mnie tym tępym wzrokiem, odprowadzasz mnie nim na ławkę, pod ścianę, pod drzwi mojej klasy, a kiedy nasze spojrzenia nagle się spotykają, to Ty pośpiesznie odwracasz głowę.
|
|
|
|
nie żyję w rzeczywistości, bo nadal mam nadzieję, że to wszystko da się cofnąć o te parę miesięcy...
|
|
|
|
Któregoś dnia przyjdziesz i powiesz, że się zmieniłam. Ja tylko wybuchnę śmiechem i odpowiem, że po prostu nie jestem już Twoja.
|
|
|
|
niestabilnie. lekkomyślnie. zbyt zachłannie.
|
|
|
|
zbyt oczywiste, żeby tłumaczyć, zbyt skomplikowane, żeby zrozumieć.
|
|
|
|
tak nienaturalnie, tak nieoficjalnie, tak nieobliczalnie i już nieodwołalnie.
|
|
|
|
perfekcyjnie nauczyłam się udawać szczęśliwą.
|
|
|
|
takim oto optymistycznym akcentem pierdolę wszystko.
|
|
|
|
jedna chwila i wszystko wróciło, to jego spojrzenie
|
|
|
|
bo to wszystko jest zbyt skomplikowane, nawet jak dla mnie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
