 |
|
Athazagoraphobia- lęk przed byciem zapomnianym.
|
|
 |
|
chwycić dłoń Boga i walczyć o swoje marzenia, wierząc, że ich spełnienie dokona się zawsze we właściwym momencie.
|
|
|
|
żaden dzień nie jest podobny do drugiego, każde jutro kryje w sobie cud, magiczną chwilę, która burzy stare światy i tworzy nowe gwiazdy.
|
|
|
|
tracę wszystko i wszystkich.
najgorsze jest to, że nie jestem w stanie nic zrobić.
jedyne co mi teraz pozostało
to stać z bezradnie założonymi rękami z boku
i patrzeć na to bagno w którym tonę
z sekundy na sekundę, coraz bardziej.
|
|
|
|
usiądź koło mnie. usiądź i pomilcz ze mną.
bo na wspólną rozmowę nas już nie stać.
|
|
|
|
czasami mam ochotę iść, nie patrzeć za siebie. nie wracać,
nie czuć nic i nic nie wiedzieć. nasz ból i smutek, ma ten sam jeden rodowód.
ludzie płaczą. życie daje im ku temu powód.
|
|
|
|
ona po prostu pragnie tego, żeby dali sobie szansę; żeby darowali sobie ten chory dystans i obiecali sobie, że jeśli w przyszłości, kiedy spotkają się ich drogi i ich znudzone zabawą, spragnione zaangażowania spojrzenia, nic nie stanie na drodze, aby połączyły się również ich serca.
|
|
|
|
no i co ty sobą, kurna, reprezentujesz?
|
|
|
|
zrozum, tak miało być przecież.
|
|
|
|
najbardziej kochamy tych ludzi,
te sprawy i te rzeczy,
od których bieg życia każe nam odchodzić - nieraz na zawsze.
|
|
|
|
dobrze wiedziałeś że jestem nieufna i z dystansem podchodzę do ludzi. mimo to sprawiłeś, że bezwiednie oddałam Ci mój cały świat. miałam racje, że ufać nie warto.
|
|
|
|
chciałabym kiedyś usłyszeć od Ciebie, że żałujesz..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
