 |
|
mam gdzieś, te wszystkie plastikowe uczucia, sztuczne uśmiechy, udawanie.. rzygam Tym
|
|
|
|
to jest problem, wiesz ? tak trudno mi być sobą.
przy każdym zachwouję się inaczej.
nie chcę w to wciągać nikogo, bo sama się tu gubię..
|
|
|
|
nie jestem z tych, co dzwonią do siebie tylko w potrzebie.
witasz solą, lecz chyba zapominasz o chlebie.
zresztą chuj z tym, przy moim twoje życie to rewers
|
|
|
|
nie traktuj mnie jak powietrze, bo kurwa łamiesz mi serce.
|
|
|
|
i mimo, że czas płynął, nie chciałam innych imion.
|
|
|
|
chcę wiedzieć, że mam na co czekać.
|
|
|
|
wiesz po prostu nie ogarniam, no bo ile można.
teraz mam to w dupie i wierze, że sprostam
|
|
|
|
to jest ten moment, kiedy słucham muzyki, biorę ołówek i długopis.
chcę coś napisać. ale jak zwykle, kończy się to łzami w oczach
i uczuciem pustki w klatce piersiowej. Ty tego nigdy nie poczujesz.
|
|
|
|
tak. idę do tej dennej szkoły, rozmawiam z ludźmi, czasem się uśmiecham, wracam , jem obiad, ogarniam resztę dnia i przychodzi najgorsze - wieczór. wtedy już sobie nie radzę
|
|
|
|
wszyscy na to patrzą, niewielu widzi. ludzie już nawet nie próbują być prawdziwi. forma, wypełniona po brzegi plastikiem. ten sam schemat i patent na życie..
|
|
|
|
chcę zmyć ten makeup, a z nim strach przed jutrem.
być gotowa oddać życie, za jeden uśmiech..
|
|
|
|
często Twój błąd, w Twoich oczach, nie jest Twoim błędem.
ta sama historia dla obojga, pisana oddzielnie.
jedna strona wini drugą, a ta nie chce się przyznawać.
to się kreci w kółko, bo tak trudno nam przepraszać
|
|
|
|
Dodaj komentarz
