 |
|
na chwilę o Tobie zapominam, na chwilę!
jesteś jak powietrze, którego ciągle mi brakuje.
DUSZĘ SIĘ.
|
|
|
|
życie jest jak film. raz jest komedią, raz dramatem, innym razem horrorem, zdarza się też, że jest romantyczne. jest w nim dużo łez, bólu też i radości. jedno się kończy happy end'em drugie porażką. a ty w swoim życiu grasz główną rolę więc graj tak jak najlepszy aktor w najlepszym filmie.
|
|
|
|
nawet nie wiesz jak bardzo tęsknie za latami kiedy wszystko miałam w dupie, nic mnie nie obchodziło i liczyło się tylko wyjście na boisko z przyjaciółmi zagrać w piłkę.
|
|
 |
 |
Nie wiem cóż mogę powiedzieć, nie wiem od czego zacząć, zresztą nieważne co powiem, nieważne jak długo będę opowiadać, mojej historii i tak nigdy do końca nie zrozumiesz, mogę tylko stwierdzić, że zawsze wydaje mi się, że jestem już na dnie, a po kilku miesiącach uświadamiam sobie, że to wcale nie było dno, że teraz jestem jeszcze niżej.
|
|
|
|
Wszystko się zmieniło. Wszystko i wszyscy. Nie podoba mi się to. Nie ma już "przyjaciół". Nie ma "szczęścia"...nigdy nie było. Gubię się we wewnątrz samej siebie. Wypełnia mnie pustka. Straciłam wolę, by żyć. Po prostu - nie mam dla kogo. Tylko ja mogę się uratować...ale nie potrafię. Czegoś brakuje wewnątrz mnie. To nie może dziać się naprawdę, nie mogę tego wytrzymać, już dłużej nie chcę, nie mogę, nie wyobrażam sobie tego. Każdy dzień jest trudniejszy od poprzedniego, wszystko się sypie, każdy się ode mnie odwraca, a po drodze gubię się wewnątrz samej siebie. Nie mogę sobie poradzić z tym piekłem, które czuję.
|
|
|
|
Najpierw rezygnujesz z drobiazgów, potem z większych rzeczy, a w końcu z wszystkiego. Śmiejesz się coraz ciszej, aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać. Twój uśmiech przygasa, aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż.
|
|
|
|
Jest taki moment, kiedy ból jest tak duży, że nie możesz oddychać. To jest taki sprytny mechanizm. Myślę, że przećwiczony wielokrotnie przez naturę. Dusisz się, instynktownie ratujesz się i zapominasz na chwilę o bólu. Boisz się nawrotu bezdechu i dzięki temu możesz przeżyć.
|
|
|
|
Nieprawdą jest, że czas leczy wszelkie rany. Nie leczy - rozdrapuje.
|
|
|
|
Apatia mojego pokolenia. Obrzydza mnie. Obrzydza mnie też moja własna apatia, bycie tchórzliwym i nie przeciwstawianie się rasizmowi, seksizmowi i wszystkim innym -izmom, na które kontrkultura narzeka od lat.
|
|
|
|
tears are words the heart can't say.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
