 |
|
najbardziej na świecie potrzebuję teraz kogoś, kto usiądzie obok mnie, złapie moją dłoń i pomilczy ze mną..
|
|
|
|
niektórzy mówią, że lepiej mi będzie bez Ciebie, ale oni nie znają Cię takiego, jakim ja Cię znałam lub jakiego myślałam, że znam.
|
|
 |
|
Nie był to ostatni dzień w jej życiu, lecz ostatni spędzony razem z nim. // net
|
|
|
|
Wracam do domu, przemoczona do suchej nitki, mając awersję nawet na powietrze, kładę się pod łóżkiem. zapalam papierosa i zatrzymuje oddech. Właśnie wtedy, dochodzi do mnie, że tak naprawdę nie mam nic. // ?
|
|
|
|
Wiesz jak to jest, kiedy ukochana osoba mija Cię bez słowa? Wiesz jak to jest, kiedy chcesz spojrzeć pewnej osobie w oczy, a nie możesz, bo po paru sekundach, musisz odwrócić się, kryjąc łzy? Wiesz jak to jest, kiedy w rozmowie łamie Ci się głos? Wiesz, jak to jest, kiedy tracisz oddech, bo patrzysz na niego, a z jego zachowania wnioskujesz, że jemu już nie zależy? Wiesz jak to jest, kiedy wracając do domu, masz płacz na końcu nosa? Wiesz jak to jest, kiedy wchodzisz na gadu, zmieniasz status na ‘dostępny’ a on natychmiast staje się ‘niewidoczny’? Wiesz jak to jest, kiedy kładziesz się spać z nadzieją, że może wreszcie szloch nie będzie Ci przeszkadzał w zasypianiu? Wiesz jak to jest, kiedy wstajesz rano i masz świadomość tego, że kolejny dzień będzie powtórką poprzedniego? Wiesz jak to jest, kiedy umierasz wiedząc, że żyjesz? // ?
|
|
 |
|
Był jeden wyjątkowy, mroźny, październikowy poranek - zapomniałem także o nim. Zapomniałem o nocach, jakie spędziliśmy i byłem w tym zapominaniu bardzo uważny. Pamiętałem o ważnych drobiazgach: gdy przyjechałaś w jeden wyjątkowo zjadliwy mrozem wieczór w czerwonym berecie, gdy czekałem na ciebie, snop cieni przyprószony wielkimi płatkami śniegu. Gdy w ostatni dobry dzień musiałaś jechać a jechać nie chciałaś i całowałaś mnie trochę na pożegnanie, trochę by się nie żegnać, trochę by zapamiętać więcej niż zapamiętać się da - a przecież jechałaś i była to droga do zapomnienia. Płakałaś później dwa dni, to zapominam bardzo dobrze, by mnie z siebie wymazać, i trzeciego dnia mnie już prawie nie było. Ja, okoliczność przygodna, pięćdziesiąt pięć kilogramów nierówno rozdzielone na metr siedemdziesiąt trzy mięsa, kości i wszystkiego, z czego mnie ten świat złożył, ja, czyli to co zostało - i to, c z e g o n i e b y ł o . — Ochocki, Vithren, "Chodź, musimy opić nowe litery"
|
|
|
|
Mężczyźni chyba mają to do siebie, że rzadko kiedy coś mówią. Dziś jest taki wieczór, po whisky, bez czegośtam, kogośtam, z Dawnem w kieszeniach i w pysku, i w żyłach, i w myślach, i w ustach, rozumiesz, całej tej maszynerii we mnie, ze mnie. Szlag by to wszystko mógł, wiesz? Szlag i katastrofy. Ale przecież tak właśnie się stało, hm?
— Ochocki, Vithren, "Chodź, musimy opić nowe litery"
|
|
 |
|
Znów zima.. zaparowane okna, a na nich wypisane nocą historię miłosne./ lovexlovex
|
|
|
|
Myślami wybiegam w przeszłość powracając do tamtych chwil. I wiesz czuję cholerną satysfakcję.. pomimo tego cierpienia, zranionych uczuć i blizn które na zawsze ze mną zostaną wiem, jestem pewna że zrobiłam wszystko co w mojej mocy by był szczęśliwy. / lovexlovex
|
|
|
|
Zaczęłam całować jego usta, schodząc niżej z każdym kolejnym oddechem. Zatrzymałam się na wysokości jego torsu wtulając się w niego jak w ulubionego misia. Czułam się jak mała dziewczyna, bezpieczna, kochana.. Wsłuchiwałam się jedynie w bicie jego serca, utwierdzając się w przekonaniu, że ta melodia będzie mnie już prowadzić przez całe życie. / lovexlovex
|
|
|
|
Myślałam, ze w końcu to minie, że zapomnę o nim tak samo jak zapominałam o tych poprzednich. Ale tym razem było inaczej czas nie goił ran, tylko je pogłębiał. Traciłam dzień za dniem dążąc do czegoś co było niemożliwe.. nie potrafiłam przestać go kochać. / lovexlovex
|
|
|
|
Dodaj komentarz
