|
. wczoraj wieczorem usiadłam w swoim pokoju i niemo spogladalam w okno, mialam oczy pelne lez, znow myslalam o nim i o tym jak bardzo chciała bym być przy nim, przytulic go mocno i pocalowac jak za dawnych czasow. nagle do mojego pokoju weszla matka ' znowu plakałas dziecko ? zapomnij, życie juz takie jest, niektorzy odchodza juz z naszego zycia i musisz to zrozumiec' nie mal krzyczala, chcialam jej przerwac ale nie zdazylam ' Ty się lepiej za naukę weź bo marni Ci to teraz idzie' kontunuowala dalej i wyszła. rozplakalam sie jeszcze bardziej ' nawet moja wlasna matka mnie nie rozumie i nie otrzymuje od niej zero troski, dla niej, zawsze najwazniejsza bylo to jak sie ucze a nie jak się czuje ' powiedzialam sama do siebie dlawiac sie lzami..
|
Dodaj komentarz
