 |
|
to codzienność,można się do niej przyzwyczaić. ludzie Cię zranią albo Ty będziesz ich ranił
|
|
|
|
może powinniśmy odpowiedzieć sobie sami, kiedy zaczęliśmy się dotykać spojrzeniami, że ten cyrk i te historie nie są dla nas, że nam się krzyknąć nie udało, że to dziś jest nasza jedna taka szansa na sto
|
|
|
|
W natłoku wielkich słów, cichych szeptów, czułych gestów ukołysz mnie do snu, bądź gdy zapomnę jak oddychać znów, gdy patrząc na Ciebie zabraknie mi tchu
|
|
|
|
Gubimy się w przestrzeni pytań i wątpliwości
|
|
|
|
Niełatwo jest wybaczać gdy ranne są uczucia
|
|
|
|
w zębach niosłeś bukiet ściem
|
|
|
|
Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność... Wybierz sobie jakiś cel, jakikolwiek i zacznij nowe życie
|
|
|
|
Przyśnij mi się znów, abym mogła chodź na chwilę cieszyć się Tobą.
|
|
|
|
to nie namiętność, to ogień, który nas spala
|
|
|
|
Dla Ciebie, na siebie biorę wszystko, co złe
Żywi mnie dwutlenek węgla, Twój każdy oddech
|
|
|
|
Dodaj komentarz
