 |
|
Z pewnością nie wie, jak bardzo jego zachwyt nad życiem pomógł mi znaleźć nowy sens w moim.
|
|
|
|
To jest tak kiedy człowiek czuje, że pęka.
To ten moment w życiu którym człowiek wymięka.
|
|
|
|
Nie ma to jak zostać zamkniętym na cmentarzu .
|
|
|
|
- Zmieniłaś się - powiedział spuszczając głowę . - Nie chyba mnie nie poznałeś .- odparła siadając na ławce w parku . - Poznałem cię i to bardzo dobrze - objął ją ramieniem . - Nie , nie znasz mnie . Myślisz , że słucham rapu ? Słucham go tylko dla ciebie . Ja czuję bluesa , ja kocham rock ! Chodzę z twoimi kumplami choć wcale ich nie lubię . Przeklinam co każde słowo tylko dla tego , żeby się do nich pod pasować . I co znasz mnie ?! - krzyczała wymachując rękoma . Wstał z ławki pocałował ją i szepnął na ucho - Masz rację nie znam cię - i odszedł gdzieś za budynki .
|
|
|
|
A najbardziej lubię gdy zachodzi mnie od tyłu i całuje w szyję , albo gdy szepcze mi , że jestem najważniejsza .
|
|
|
|
. Związek z nim był tylko drętwą komedią romantyczną bez happy endu , snem , który musiał się kiedyś skończyć .
|
|
|
|
Którejś jesiennej nocy wpatrując się w pełnię księżyca uświadomisz sobie ile straciłeś i zatęsknisz za mną tak cholernie mocno jak nigdy .
|
|
|
|
Wtedy rozpoczyna się dla nas prawdziwa żałoba, może nie rozdzierająca, jednak trochę gorzka. Nic i nigdy nie zastąpi bowiem utraconego towarzysza. Nie można przecież stworzyć sobie na nowo starych przyjaciół. Skarb tych wspólnych wspomnień, tych wspólnie przeżytych trudnych chwil, poróżnień i pojednań, porywów serc jest bezcenny. Takie przyjaźnie są nie do odtworzenia. Daremnie można się łudzić, że liście świeżo posadzonego dębu wkrótce użyczą nam swego cienia.
Takie jest życie. Najpierw bogaciliśmy się, przez lata zadrzewiając swe życie, ale przychodzą inne lata, w których czas niszczy tę pracę
i wyrywa drzewa. Nasi towarzysze, kolejno, odbierają nam swój cień. I do żałoby naszej zostaje domieszany skryty żal, że się starzejemy.
|
|
|
|
Godzimy się z tym, że nie jesteśmy wieczni, ale nie możemy znieść tego, aby sprawy nasze i czyny utraciły nagle w naszych oczach wszelki sens. Wtedy bowiem obnaża się pustka, która nas otacza...
|
|
|
|
Pijmy wino za kolegów do dna,
bo oni – to my, a my – to już mgła.
|
|
|
|
Wraz z jego odejściem odeszło moje serce , zabrał je od tak . Stwierdził , że go nigdy nie odda , że zabierze je do grobu .
|
|
|
|
Dodaj komentarz
