 |
|
niedługo ma urodziny, z czystym sercem zadzwonię do niego i wyszepczę 'wszystkiego najgorszego', tak jak on miał w zwyczaju robić osobom, których nienawidził.
|
|
|
|
pamiętam te dni, kiedy jeszcze nie miał ironicznego wyrazu twarzy, tylko piękny, łobuzerski uśmiech. często obdarzał mnie nim, mimo tego, że nie znaczyłam już dla niego prawie nic. dawał mi nadzieję na powrót, rozmawiał o tym z moimi koleżankami, ale mimo wszystko bałam się do niego zagadać. rozbrajał mnie. czerwieniłam się po każdym dłuższym spojrzeniu z jego strony. ale nagle z dnia na dzień przestał interesować się mną. zaczął plotkować o mnie, nazywać mnie szmatą, tylko dlatego, że układałam sobie życie. zachował się jak prawdziwy facet, nie spodziewałam się tego po nim, może dlatego tak bardzo bolało.
|
|
|
|
uznawałam to wszystko za przewrażliwienie, ale on po prostu się martwił. wiedział, że bez niego nie upadnę, bo inaczej by mnie nie zostawił. przejrzał mnie. zdał sobie sprawę z tego, że jestem silna. silniejsza od niego. ale mimo wszystko przez pierwsze tygodnie po naszym rozstaniu pisał, odbierał telefon ode mnie, upewniał się czy wszystko u mnie ok. lecz po tym czasie stał się mi obcy, przestał nawet mówić mi cześć. zmienił się. tak cholernie się zmienił. jego odmiana przerażała mnie, ale mimo tego nic nie powiedziałam. stwierdziłam, że nie powinno mnie to interesować i słusznie.
|
|
|
|
jesteś nieomylny, wiesz. miałeś rację, mówiąc, że znajdę sobie kogoś lepszego. nie myliłeś się również wtedy, kiedy stwierdziłeś, że będę chciała wrócić do ciebie po tygodniu.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (3)
