 |
'..Ile w Tobie cierpliwości jest, dobra dziewczyno
By poświęcić siebie, aby zwyciężyła miłość?
Ile wybaczyć potrafisz, powiedz by to wszystko żyło?
Ile ran w Twoim sercu jeszcze się nie zagoiło?..'
|
|
 |
'..Sama nie wiesz czy to z Tobą coś nie tak, jesteś rozdarta
Myślisz często czy w tym mieście znajdziesz lepszego chłopaka
Znaleźć ciche miejsce, płakać, tak by nikt tego nie spostrzegł..'
|
|
 |
W wielu przypadkach ludzie, spotykając się z sobą, mają więcej iPhone'ów niż pomysłów. Są po studiach i po milionie nieudanych związków, lecz nie chcą się przyznać, że czasem mają zdarty z paznokci lakier i zdarte serce. Łatwiej im komunikować się przy pomocy aplikacji niż analogowych metod. Zamiast ustawić sobie nagranie na poczcie głosowej: „Nie mogę teraz rozmawiać, jestem rozjebany emocjonalnie", klika się do kogoś o ciekawych planach na weekend i urlopie w egzotycznym miejscu. Media społecznościowe sprzyjają kreowaniu zafałszowanego wizerunku, który później trzeba uwierzytelnić przy konfrontacji w realnym życiu. (...) Bezpieczniej jest wstrzyknąć sobie botoks w serce, żeby nie płakać i się nie śmiać, niż opowiedzieć komuś o swoich uczuciach. — Róża Augustyniak - "Gdzie się podziały analogowe maniery?
|
|
 |
Ludzie siedzą latem do późnego wieczora i palą papierosy, szepczą, snują marzenia, flirtują i wiedzą w głębi serca, że nic ich lepszego w życiu nie spotka — Carroll
|
|
 |
Rzeczy niemożliwe robię od ręki. Na cuda trzeba poczekać.
|
|
 |
Coś tam jednak boli w środku.
|
|
 |
z nikim nie jest mi tak dobrze , i tylko przy tobie nie mam wyrzutów sumienie i tylko wtedy tak spokojnie zasypiam
|
|
 |
nie spieprz swojego 'dobrze' , przez 'mogło być lepiej'
|
|
 |
cześć, choć znajomych nie słyszę, podobno już mam się za pierwszą ligę, podobno nie przyjdę, więc nie ma co czekać i pojawiam się tylko na zamkniętych imprezach
|
|
 |
jak zacznę z nim sypiać zostaniecie bez pracy
|
|
 |
nie potrafisz mnie skrzywdzić to nie potrafisz mnie kochać.
|
|
 |
a tu ciach jak ty mogłeś tak wszystko spierdolić...''
|
|
|
|