 |
|
Znudziłeś mi się. Znudziło mi się to, że każdego dnia od jakiejś
nieznajomej osoby muszę wysłuchiwać, co też o mnie nie mówiłeś,
znudził mi się Twój zasrany charakter, znudziło mi się to, że
po tych durnych rozmowach przez telefon mogę liczyć
jedynie na niemrawe 'cześć' w szkole. Znudziły mi się Twoje
spojrzenia, które zapewne mogą zabić. Znudziły mi się Twoje
niebieskie oczy, wypowiadanie Twojego imienia
też mi się znudziło. Nawet ruch Twojej dłoni, gdy przeczesujesz
włosy mnie już nie bawi. Tak, dobrze zrozumiałeś. Mam Cię dość.
|
|
|
|
Dziś jestem smutny i nieszczęśliwy. Co mam począć? Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby, bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze będę dbał tylko o tę drobinę, którą posiadam, bo jestem za maluczki by mieć cały świat. - Paulo Coelho
|
|
|
|
I co Cię trzyma przy mnie, lepiej by Ci było z dala.
Tylko piję, przeklinam i się ciągle opierdalam.
|
|
|
|
Właśnie tak podnoszę głowę, patrzę na niebo,
by choć przez chwilę nie czuć się jak dnia każdego,
pytam dlaczego lecz znów odpowiedzi nie ma żadnej,
wiem tylko jedno - że zawsze wstanę gdy upadnę.
|
|
|
|
Przepraszam Cię za każdego focha, każdy krzyk, każde dąsanie się, każde nieodpowiednie słowa, że często bywam nieznośna, muszę postawić na swoim, spóźniam się, czepiam się szczegółów i że wszystko muszę mieć idealnie zrobione, bo inaczej zawsze jestem niezadowolona, za to że przez tyle czasu zdążyłam się na Ciebie obrazić 3 razy dziennie, ale wiesz, że mam ciężki charakter i mimo, że w takich momentach moje serce łamie się na milion kawałków to i tak będę dalej brnęła w swoim postanowieniu nie wiedząc co chcę tym w ogóle udowodnić. Cudownie, że mimo wszystko za każdym razem przychodziłeś do mnie z tym samym ciepłem i coraz to większą miłością. Dziękuję. ;*
|
|
|
|
Przystaję, wstaję. Wycieram twarz i mówię: nie boli. A boli.
|
|
|
|
Wiesz, czego nie znoszę? Jednej rzeczy tylko. Nadziei. Zawsze, kiedy jestem pewna, że coś się skończyło, że nie ma sensu, że spalone i pozamiatane, uspokajam się i spokojnie brnę do przodu. Wtedy ta kurwa przychodzi do mnie i z niewinnym uśmieszkiem mówi do mnie: "A może jednak... ?" I rozpierdala mi wszystko na nowo.
|
|
|
|
Pamiętasz przecież, przyjacielu, te wszystkie dni, nadzieję tak wielką, że aż bolała, i zwątpienie, które korzystało z najmniejszego wyczerpania, żeby przyjść i zabić nadzieję...
|
|
|
|
Ile razy było "a nie mówiłam"? Ile raz zaczynaliśmy od nowa? W ile ramion się wypłakałaś? Ile było obietnic?!, bądźmy szczerzy! Ile Twoich łez spadło na podłogę? Ile walizek spakowałaś?, tylko po to by je z powrotem rozpakować, no powiedz, ile razy się wahałaś... ?! Ale nigdy więcej!
|
|
|
|
Czas minął, a wykrzykniętych słów nie cofniesz. One stoją jak rysa na szkle, kiedy to pojmiesz?
Więc zastanów się może, kiedy coś pierdolniesz, bo dużo gadasz, mnie nie ma, a potem zabawa w tłumacza.
|
|
|
|
Serce - tylko pompuje krew i nie ma pojęcia, że kochasz.
|
|
|
|
Me serce bije i tak na przekór dniom, gdy ciągle czuję Twój gniew nade mną.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
