Bo potrafisz oddychać, ale nie potrafisz żyć
Stoisz w oknie, wspominasz, patrzysz na ten cmentarz
Pamiętasz? Nadzieja umierała Ci na rękach
Klękasz, z oka odrywa się łza
Dłonie na kolanach nie wygładzą kantów dnia...
cukierkowataa dodał komentarz: ten ból można porównać do zadawania ran nożem , niewidocznych lecz trwałych , które nigdy się nie zagoją do końca. będą blizny , które zawsze przywrócą pamięć. do wpisu