 |
|
To takie dziwne, że dziś jest cholernie szczęśliwą osobą. Że ma obok siebie najcudowniejszego faceta, którego kocha bezgranicznie. Myśl o Nim przyprawia ją o dziwne dreszcze, a Jego dotyk potęguje w niej cudowne emocje. Kiedyś nie mogła zasnąć, a na poduszce zostawiała tylko czarne ślady z rozmazanego przez słone łzy tuszu. Dziś kładzie się obok Niego i z głową na Jego klatce piersiowej zasypia w mgnieniu oka. Wciąż nie może uwierzyć w wypowiadane przez samą siebie słowa, że życie jest piękne. Tak. Niby życie jest takie piękne, a tu mija równy rok od kiedy chciała je sobie odebrać. Spójrz jak świat szybko się zmienia. | imagine.me.and.you |
|
|
|
|
- Wyciągnął rękę ku niebu i wskazując palcem na najjaśniejszą z gwiazd wyszeptał że kiedyś mnie tam zabierze. - serio ? - nie . -.- ostatnio widziałam to w filmie na tvn . fajnie nie ? | imagine.me.and.you ...
|
|
|
|
- po chuja ci zupka chińska ! nie umiesz sobie kanapki zrobić? xD - że co ? o co ci chodzi ? - no o kanapke. - yy..? aha. | imagine.me.and you and pan .X.
|
|
|
|
- weźmy go proszę.mówiłam do Niego patrząc ze smutkiem w oczach na biednego małego kota,który prawie że zamarzał w wielkich zaspach śniegu.-no co ty.zwariowałaś?mała,poradzi sobie.-przestań!nie poradzi sobie!jest bezradny i bezbronny,zraniony i bardzo mu zimno.Mówiłam biorąc na ręce i tuląc do siebie zwierzaka.no choć,bo się spóźnimy-nie zostawię go tak tutaj.no pomyśl.to prawie tak samo jak się zakochać-zakochać?o czym ty mówisz?-no tak.wyobraź sobie.zakochujesz się,ale bez wzajemności na przykład. chcesz przestać kochać,no ale przecież tak nie można. jesteś bezbronny wobec miłości,ale i zraniony, bo nikt ci nie może jej dać.Mówiłam ze łzami w oczach patrząc na Niego.-i uwierz,wiem o tym doskonale.bo sama nie raz to przeżyłam.mógłbyś pokazać serce i pomóc chociażby temu kotu!schował kotka pod kurtkę,chwycił mnie za rękę i obydwoje zanieśliśmy go do starej szopy Jego dziadka.Później tylko zobaczyłam list na progu mieszkania.''dziękuję Ci,że nauczyłaś mnie kochać.''|imagine.me.and.you|
|
|
 |
|
Nie, nie jestem w piekle. Gdybym była, siedziałabym już na tronie a diabeł pakowałby swoje manatki.
|
|
|
|
- Tak ślicznie razem wyglądacie. - Spierdalaj!
|
|
|
|
Wyszła niezdarnie owijając wełniany szalik wokół szyi. Wiatr niemiłosiernie wiał w jej zielone oczy , a siarczysty mróz szczypał malinowe policzki. Chuchnęła rozcierając dłonie i wkładając je do kieszeni ruszyła przed siebie. Nie wiedziała po co tam idzie. Po co idzie w miejsce dawnych pocałunków, objęć, cudownych wspomnień. Po prostu czuła, że nie wytrzyma, że musi usiąść na tej ławce, musi dotknąć jej oparcia, oparcia na którym on opierał swoje plecy, bawiąc się beztrosko jej włosami. Tylko ten cholerny głos, Jego głos, obijający się o ściany jej umysłu wołał ją i jej głupie serce, zakochane w Jego miodowych oczach, kazało Jej tam iść. | imagine.me.and.you |
|
|
|
|
Dodaj komentarz
