 |
|
Pierwsza rozmowa od trzech lat. Wszystko wraca. Bariery znikają. Czuję się jakbym znowu miała przyjaciela, mam ochotę opowiedzieć o wszystkim co wydarzyło się przez ten czas. Czuję gorycz. Żałuję, że tak się to potoczyło. Mam ochotę spytać, czy wrócimy do normalności? Tej sprzed kilku lat.. To niemożliwe.. Zbyt dużo się wydarzyło. Mówię siema i idę dalej. W końcu z uśmiechem na twarzy, mówimy sobie hej. Może znów będziemy mówiły sobie cześć na ulicy? A może kiedyś... Łza spływa po moim policzku.. Nie wiem, czy to szczęście czy żal?.. /shhhhh
|
|
 |
|
Miałam się zmienić. Zmieniłam, tylko po co?
|
|
|
|
Śmieszne, jak mało czasami się widzi i rozumie, choć człowiek myśli, że wie już wszystko.
|
|
|
|
Nie istniało coś takiego jak zbieg okoliczności. Związek był zastanawiający, choć trudny do uchwycenia. I przerażający.
|
|
|
|
Urodziłam się jako mściwa suka, czy to sprawka społeczeństwa? Sama nie wiem.
|
|
|
|
Jeśli chcesz wiedzieć coś o mnie to coś Ci zdradzę,
miłość dla mnie to huśtawka która stoi w równowadze,
bo chcę Cię z każdą wadą, nic nie zmienię,
mój narkotyku, mój tlenie,
|
|
|
|
Chociaż serce czasem zimne jak bruk nad ranem, a rozum chce je zagłuszyć i mówić za nie, nie czas na racjonalność, to zbrodnia emocje tłumić.
|
|
|
|
"Rzadko mówię rzeczy, które chcesz usłyszeć, daj mi iskrę. Zobaczymy, czy mam jeszcze siłę."
|
|
|
|
uczucia nie zawsze idą w parze z rozsądkiem
|
|
|
|
Czuję się taka bezsilna, jakby nie było wyjścia. Utknęłam w miejscu, którego nienawidzę.
|
|
|
|
Czuję się martwa w środku. Nie, to nawet coś gorszego niż śmierć. Jestem tylko dzieckiem, dzieckiem, które próbuje odnaleźć swoje miejsce na tym świecie. Tyle pytań pozostaje bez odpowiedzi. Nie jestem w stanie wyrazić ich słowami. Boże, dlaczego czuję się taka niechciana? Dlaczego czuję, że nie mam prawa żyć? Dlaczego bardziej pragnę ze sobą skończyć niż żyć?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
