 |
|
padasz deszczem w sam środek serca
|
|
|
|
przeklinaj życie swoje, które nie będzie życiem tylko konwulsyjną agonią topielca, uduszonego w gnijącej ziemi
|
|
|
|
wtul się we mnie, przecież jesteś moja
|
|
|
|
jesteś piękna, ale nie chciałbym Cię przerżnąć, bo kiedy byłoby po wszystkim, nie chciałbym, żebyś czuła się zerżnięta. chciałbym się z Tobą kochać i byłbym pewnie niezdarny i niezręczny, ale kiedy byłoby po wszystkim, chciałbym, żebyś czuła się kochana.
|
|
|
|
dotychczas wychodziłem co noc. wszystko dobrze, póki się chodzi. byle nie usiąść, bo wtedy sufit spada na głowe.
|
|
|
|
żeby była, żeby chciała być, żeby nie zniknęła
|
|
|
|
tyle bólu. tyle bólu, który tak wielki, za wielki, żeby go można odnaleźć w tych słowach.
|
|
|
|
jestem zagmatwany w sobie do obłędu
|
|
|
|
część życia to czekanie. na przykrość, na przyjemność, nie wiadomo na co.
|
|
|
|
jak Ci nie wstyd milczeć mi prosto w serce?
|
|
|
|
a w duszy mej pogrzeby bez orkiestr się wloką
|
|
|
|
a na ten świat ja nie wiem po co przyszedłem, ale żałuję tego. lepiej byłoby dla mnie, żebym nigdy nie narodził się. przeklinam dzień ten. wiem, że kochałem i kocham jak nikt inny nie kochał na tej śmierdzącej, zafajdanej planecie i wiem, że mam prawo płakać teraz i za kilka dni, a może już za chwilę żyły sobie podciąć, bo nie mam już nic. dlatego umrzeć chce, żeby nigdy nie przestać Ciebie kochać
|
|
|
|
Dodaj komentarz
