 |
|
"Spójrzmy na siebie i poudawajmy, że nic nas nie łączy."
|
|
 |
|
Nigdy nie pozbawiaj nikogo nadziei, może to wszystko, co mu zostało.
|
|
|
|
"Mam czas w swoich rękach, czas, by robić plany, czas, by zmienić punkt widzenia, czas, by pójść na spacer i by siedzieć i rozmawiać, ale wiesz, jestem zbyt zajęta byciem smutną."
|
|
|
|
''Gdy jedne drzwi się zamykają, inne się otwierają. Jednak często patrzymy tak długo i z takim żalem na te zamknięte drzwi, że nie widzimy tych, które się dla nas otworzyły.''
|
|
|
|
"Samotność nie jest naturalnym stanem; wszystko wokół występuje w parach – poduszki w sypialni, palniki w kuchence, a nawet baterie w latarce. Samemu może i dobrze się mieszka, ale zasypia fatalnie"
Piotr Adamczyk
|
|
|
|
"W miłości trzeba się napracować. Ona przychodzi do nas sama. Nie wiadomo skąd i dlaczego. Ale to wszystko, co dla nas robi. Później musimy zajmować się nią sami. Kiedy jest za gorąco, schładzać, żeby się nic nie spaliło. Jak jest za zimno, podgrzewać, żeby coś nie zamarzło. Jak coś się dzieje zbyt wolno, to przyśpieszać, a jak coś goni, tak że tracimy nad tym kontrolę, to zwalniać, bo w pędzie łatwo przeoczyć coś ważnego albo trudno uchwytnego."
|
|
|
|
''Zawsze, zawsze, zawsze wierz w siebie samą. Bo jeśli Ty w siebie nie uwierzysz, to kto?'' - Marilyn Monroe
|
|
|
|
''Więc jesteś, jesteś. daj niech sprawdzę,
niech cię dotknę raz jeszcze dłonią i ustami.
niech w oczy spojrzę chociaż najmniej wierzę
oślepłym ze zdumienia oczom.
jeszcze twój głos usłyszeć chcę,
zapachem się zaciągnąć.
pojąć cię raz na zawsze wszystkimi zmysłami
i nigdy nie zrozumieć i ciągle na nowo
dochodzić prawdy pocałunkami.'' - Halina Poświatowska
|
|
|
|
Mogę gubić się z Tobą w obcym mieście, kłócić się o 3 w nocy na przystanku. Mogę też leżeć z Tobą na kanapie w naszym mieszkaniu. Z Tobą mogę wszystko, a bez Ciebie nic.
|
|
 |
|
.. jestem bezgranicznie bierny, trwożliwy nawet, wszystko mnie uraża, mrozi (...) Jedno słowo, jeden gest stanowią dla mego lenistwa nieprzeparty wysiłek; wstyd i obawa paraliżują mnie tak, że rad bym się ukryć przed całym światem. Gdy trzeba działać, nie wiem, co robić; gdy trzeba się odezwać, nie wiem, co mówić; kiedy na mnie patrzą, czuję się zbity z tropu. Porwany uniesieniem, umiem niekiedy znaleźć wyrazy; ale w zwyczajnej rozmowie nie znajduję nic, zupełnie nic, i każda rozmowa jest mi nieznośna przez to samo, że zmuszony jestem mówić. / Jean Jacques Rousseau
|
|
|
|
Dodaj komentarz
