 |
|
" Świecą gwiazdy nad nami, my wciąż w objęciach nocy choć jesteś tak blisko ja wciąż czuję niedosyt gdy patrzę w twoje oczy - dobrze wiem, że mam szczęście kocham cię za to, że po prostu ze mną jesteś."
|
|
|
|
naprawdę chciałabym cofnąć czas i to zmienić , gdy stałam przed Tobą , chciałabym po prostu tam nie być , wolałabym żyć jakoś lepiej nie znając Ciebie , nie cierpiałbym tak mocno a teraz musze cierpieć .
|
|
|
|
Nienawidzę wspomnień, bo to one nie dają mi zapomnieć.
|
|
|
|
Nigdy nie ignoruj osoby, która kocha i martwi się o Ciebie, bo pewnego dnia możesz zrozumieć, że straciłeś księżyc podczas łapania gwiazd .
|
|
|
|
to nie chodzi o to, że tak to wszystko się skończyło. jedyne co mnie boli, to sposób w jaki mnie potraktował.
|
|
|
|
ale mimo wszystko, w moim sercu będzie rana, która nigdy się nie zagoi.
|
|
|
|
nie wiem co bym zrobiła gdybyś stanął dziś w moich drzwiach, nie wiem jaka byłaby moja reakcja na Twój zapach tak dobrze mi znany od którego byłam odizolowana przez ten długi czas. Nie wiem jak poradziłoby sobie z tą sytuacją moje serce. Ale wiem jedno, choćby nie wiem co się działo nigdy bym do Ciebie nie wróciła, mimo oporów każdej cząstki mego ciała kazałabym Ci odejść. Bo wiesz? nie potrzebuję obok siebie kogoś, przez kogo cierpiałam ponad rok, nie chcę kogoś kto krzywdził mnie każdym słowem ze świadomością jak to boli..
|
|
|
|
spójrz mi w oczy i powiedz, że nie kochasz. że wszystko już minęło. że nie wspominasz i nigdy nie zatęskniłeś. że wyrzuciłeś mnie z serca na zawsze. że pogodziłeś się z utratą tego piękna. przyjdź i powiedz, że nie żałujesz. że było minęło, a życie toczy się dalej. przyjdź, bo jeśli tak jest naprawdę, to nigdy nie byłeś wart tej miłości.
|
|
|
|
nigdy nie wyobrażałam sobie, jak bardzo boli utrata kogoś bliskiego. nie byłam w stanie wyobrazić sobie każdej kolejnej łzy. myśl o cierpieniu, jakie temu towarzyszy strącała mnie z równowagi. wszystkie wspomnienia zaburzały spokój. myślałam, że można normalnie żyć, że po jakimś czasie wszystko się normuje. tak bardzo się myliłam. tuż po utracie bliskiego człowieka, w sercu pojawia się pustka, której nigdy nie damy rady uzupełnić i której nikt nie zastąpi sobą. pustka z jaką trzeba się zmagać i utrwalać w sobie, by istnieć.
|
|
|
|
Zrozumiałam, jak bardzo można się pomylić, patrząc ludziom w oczy.
|
|
|
|
kiedyś przychodzi taki moment, że życie przestaje Nam być potrzebne. nie dostrzegamy już tego piękna, co kiedyś. nie ma przy Nas już tych samych osób. świat wydaje się być bez celu i pozbawiony najmniejszego sensu istnienia. każde miejsce staje się puste. bliscy ludzie zmienili się. a My? zrozumieliśmy, że przeszłość nigdy nie wraca, a świat nie pięknieje.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
