 |
|
Pójść spać i obudzić się jak już wszystko będzie poukładane.
|
|
|
|
Nie martw się. Zdążyłam się już przyzwyczaić do rozczarowań.
|
|
|
|
Uciekanie to Twoja ulubiona część,
nie?
|
|
|
|
Jesteś wkurzona na siebie,
a przenosisz złość na kogoś innego.
To niczyja wina.
Pogódź się z tym.
|
|
|
|
Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jakie historie ludzie w sobie kryją, dopóki sami nie otworzą do nas ust.
|
|
|
|
Ze mną żaden plan,
czy doświadczenie Ci nie pomogą.
No chyba, że pracowałeś z psychicznie chorymi
|
|
|
|
Znowu mi gdzieś uciekło.
A było tak blisko.
Na wyciągnięcie ręki.
Szczęście.
Dlaczego mi to robisz?
|
|
 |
|
jak on śmie wdzierać się w moje wnętrze i wyrzucać tam swoje śmiecie?
|
|
 |
|
Staliśmy w wieży w zamku-nie byliśmy parą,jednak nieznane mi dotąd siły przyciągały mnie do niego niczym magnez do lodówki.Wiedziałam już czego pragnę,lecz nie do końca zdawałam sobie sprawę,czy na pewno chcę.Ale wiedzialam jedno,chciałam aby przyciągnął mnie do siebie i pocałował z całych sił.Nie było tam nikogo prócz nas i słonecznego południa.Nie zrobił tego jednak,nie pocałował lecz delikatnie objął mnie ramieniem jak zwykła koleżankę.-Dlaczego? zastanawiałam się,nie podobam mu się,nie chce...?Czy jest coś,a może ktoś o kim nie chce mi powiedzieć?Nie wiedziałam.Nie miałam wtedy pojęcia,że ten pocałunek czekał jeszcze kilka tygodni,na to aby potem wspólnie trwać,nie miałam wtedy pojęcia,że On pokocha mnie z calych sił,ze wybaczy mi zdradę i stworzy mi najpiękniejszy świat o którym zawsze marzyłam.Nie wiedziałam,że pokocha mnie z taką siłą,że gotów jest oddać wszystko,byleby uczynić mnie szczęśliwą,czy zasluguję na to?Pewnie nie,ale On nadal pragnie ofiarować mi szczęście.|| pozorna
|
|
|
|
ciężko zapomnieć kogoś kto dał Ci tyle do zapamiętania. wiesz, że bez niego oszalejesz, ale z nim jeszcze bardziej. jednak czasem lepiej być samemu niż z kimś kto sprawia, że i tak czujesz się samotnie.
|
|
|
|
brak powodów, żeby zostać to dobry powód, żeby odejść.
|
|
|
|
umiera i chce być pamiętany tu na dole, na pewno. ale czy ta chęć jest na tyle ogromna, żeby chcieć, aby ta osoba nigdy nie zapomniała, cierpiała z każdym oddechem tak, aby nie mogła i nie chciała pokochać już nigdy, nikogo?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
