|
2 miesiące temu wyprowadziłam się od Niego, przez te dwa miesiące nie wychodziłam do ludzi, cały czas analizowałam, płakałam, tęskniłam, kochałam(?). Aż dwa tyg temu pojawił się On, miał tak przekonywujący głos, że mimo, że mieszka od niedawna kilka ulic dalej, nie dane było Nam się spotkać, ale umówiłam się z Nim na wieczór, akurat przypadł dożynki. Przetańczyliśmy całą noc, później cały tyd się widywalismy. Nie było wyznań, tylko trzymanie za ręce, niewinne buziaki itd. Przy swoich koleżankach potrafił chwycić mnie za rękę, i posadzić u siebie na kolanach, dzięki Niemu zaczęłam na nowo żyć. aż zniknął pewnego dnia. Nie chodzę w "nasze" miejsca, bo nie wiem jakbym się zachowała jakbym Go zobaczyła, unikam Go, tak jak On mnie. Mimo, że oboje za sobą tęsknimy.../ASs
|
Dodaj komentarz
