 |
|
Najpierw rezygnujesz z drobiazgów, potem z większych rzeczy, a w końcu ze wszystkiego. Śmiejesz się coraz ciszej, aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać. Twój uśmiech przygasa, aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż.
|
|
|
|
może ja jestem faktycznie jakaś nienormalna, ale kocham ciebie tak mocno, że te wszystkie spiny w porównaniu do tej miłości nie robią na mnie wrażenia, nie przeszkadzają mi aż tak, kocham cię tak mocno że jestem w stanie to wszystko znosić i tak żyć. byle z tobą
|
|
|
|
razem zabijaliśmy tę miłość jak tylko mogliśmy.
|
|
|
|
I może znalazłam ukojenie w słowach, które mi powiedziałeś, a nie w Twoich objęciach? To były słowa, których potrzebowałam, i nie ważne było, od kogo je usłyszę. To nie była młodzieńcza miłość czy ślepa namiętność. To nie była tez miłość od pierwszego wejrzenia ani nic takiego, o czym ludzie opowiadają zawsze w przyszłości i śmieją się z tego. Może nie rozumiesz, co mam na myśli. Nie potrafię tego wyjaśnić - to takie trudne do objęcia w słowa, ale to było coś, czego nie czułam nigdy wcześniej. Coś, czego nigdy nie znałam. Ludzie nie mogą tylko opowiadać Ci o czymś takim, Ty musisz się o tym przekonać sam. Dlatego to jest takie ważne. To było coś takiego, co zawsze będę pamiętać, ponieważ wciąż nie potrafię tego zapomnieć.
|
|
|
|
i zostawił ją samą, nie wiedząc że spieprzył jej resztę życia
|
|
|
|
"Czuje gdzieś w sobie wewnętrzny brak."
|
|
|
|
Jedną z najprostszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy kiedy nie wracamy wieczorem do domu
|
|
 |
|
Był taki moment kiedy myślałam, że cała ta moja miłość szybko mi przejdzie, a ja zacznę nowe życie, być może u boku kogoś kto zadbałby o mnie jak należy. Miałam taką chwilę kiedy wierzyłam, że cały ból minie, a przeszłość nie będzie się liczyć. Dziś wiem, że się pomyliłam. Nic nie ustępuje, ja nadal tak bardzo pragnę Twojej obecności jak pragnęłam wcześniej. Serce pokochało Cię najbardziej jak tylko potrafiło, więc nie można się dziwić, że nie potrafi zrezygnować. Myślałam, że i Ty coś zrozumiesz, ale najwyraźniej to ja zbyt wiele sobie wyobrażałam i wymagałam od losu niemożliwego. Zostałam zraniona podwójnie - przez Ciebie i przez samą siebie i coraz bardziej nie potrafię sobie z tym poradzić. Ciągle widzę tylko jak siły umykają, a tęsknota nie chce wcale odpuścić. / napisana
|
|
 |
|
Mogłabym usunąć wszystkie Twoje zdjęcia. Mogłabym usunąć wszystkie sms-y od Ciebie. Mogłabym usunąć archiwum naszych rozmów. Mogłabym wyrzucić miśki, które dostałam od Ciebie. Ale to i tak nic nie da. Nie przestanę Cię kochać. / s.
|
|
|
|
Bez Ciebie nic nie ma sensu. / s.
|
|
|
|
Szczęście ma Twoje oczy, pragnę w nie patrzeć. / Paluch
|
|
|
|
Dodaj komentarz
