 |
I już do Ciebie biegnę, ile w płucach mam sil, chociaż patrzę przed siebie i nie widzę nic
|
|
 |
Można wiele rzeczy odkładać na później; obejrzenie serialu, wycieczkę na Malediwy, zakup wymarzonej sukienki, ale nie można odkładać relacji. Ludzi się nie odkłada na potem, nie przesuwa się, nie każe im czekać. Bo może być tak, że taki bliski człowiek (albo daleki, wszystko jedno) nie będzie mógł czekać aż tak długo. I możesz nie zdążyć powiedzieć mu, że go kochasz, że ma ładne dłonie, że wtedy w autobusie nie chciałaś mu zrobić przykrości, tylko miałaś podły nastrój. Że wyrzucałaś go z pokoju nie dlatego, że nie lubiłaś jego obecności, ale dlatego, że potrzebowałaś pobyć sama ze sobą.
|
|
 |
Przez całą dobę walczę ze swoimi wspomnieniami.
|
|
 |
I szukając szczęścia może niechcący się z nim rozstałeś?
|
|
 |
Masz w sobie coś, co nie pozwala mi Cię skreślić, choć dziś myślę o Tobie, tylko w czasie przeszłym.
|
|
 |
im bardziej cie chce, tym mocniej cie odpycham
|
|
 |
beda dni pachnace wrzosem, ale też noce nieprzespane wcale. poprzerywane wrzaskiem, pozaszywane niedopasowaniem, ale trzymajmy się razem
|
|
 |
Można całe życie wspinać się po szczeblach drabiny i nagle pod koniec odkryć, że stała ona oparta nie o tę ścianę. | Krzysztof Kaluta
|
|
 |
boję się zobowiązań. nie chcę ci nic obiecywać, niczego na siłę nazywać. nie wyznam ci nagle wszystkiego, co czuję. ale mogę być, całkiem blisko. mogę być oparciem, o ile nie obciążysz mnie zbyt mocno, dobrym słuchaczem, albo poprawiaczem nastroju. mogę być kim chcesz, tylko nie czyń mnie zbyt ważną. nie jestem dobra w byciu czyimś wszystkim.
|
|
 |
Wspomnienia szaleja jak na diabelskim młynie, zalewasz winem kazdy dramat jak ja, pamietam jak mielismy wspolne plany przez chwile
|
|
 |
Poświęciłeś mi tyle czasu, że nawet poczułam się ważna.
|
|
 |
Tyle razy już się rozczarowałam i jeszcze nie nauczyłam się spierdalać gdy nadarzy się okazja tylko się pcham błagając o chwilę uwagi.
|
|
|
|