 |
|
Mogę oddać Ci swoje oczy byś zawsze patrzył na mnie tak jak teraz. Byś zawsze uważał mnie za jakieś piękne zjawisko. Mogę oddać Ci swoje płuca,byś nigdy nie przestał oddychać tym samym powietrzem co ja. Z podwojonymi płucami będziesz nabierał jego większy haust. I w taki oto sposób nigdy Ci go nie zabraknie. Mogę podarować Ci swoje dłonie gdy Twoje już nie będą miały siły wyciągać się w moim kierunku. I nogi też możesz wziąć. Będą kierowały Cię zawsze w moją stronę. Zawsze zaprowadzą Cię na właściwy tor. Dam Ci nawet swoje serce. Gdy twoje złapie jakiegoś syfa,czy wykryją u niego jakąś wadę,która nie będzie pozwalała Ci kochać mnie. Mogę oddać Ci wszystko. I nie stanę się przez to ani odrobinę pusta. Bo po brzegi wypełniona jestem miłością do Ciebie. Jestem pełna,syta, spełniona i tak bardzo przy Tobie szczęśliwa/hoyden
|
|
 |
|
W szaleństwie rozpaczy jest gotowa zniszczyć mu wszystko to, co stworzy z inną kobietą, bo przecież nikt nie zbuduje tej Miłości na takim cierpieniu, na jakim budowała ona..
|
|
|
|
22:22 i ta pustka, kiedy mam Cię tak mało. //bereszczaneczka
|
|
|
|
Przejrzała się w lustrze. Opuchnięte oczy, rozmazany makijaż, usta wygięte w grymasie. Gdzie się podziała ta wesoła, beztroska, szalona dziewczyna? Odeszła wraz z Nim . [?]
|
|
|
|
Już zawsze będę mieć do Ciebie sentyment. //bereszczaneczka
|
|
|
|
Z powodu nadwyżki samotności człowiek skłonny jest zapukać do każdych drzwi, byle znaleźć ciepły kąt w czyiś ramionach. Nie dostrzegając nawet fikcyjności uczuć..
|
|
|
|
i tylko móc jebnąć uczuciami o ścianę.. //bereszczaneczka
|
|
|
|
A teraz mała wstań, głowa do góry i nie waż się pokazać nikomu że coś rozpierdala Cię od środka ...
|
|
|
|
Brak mi słów, żeby opisać to co czuję. Codziennie... Kiedy staram się zasnąć ze swoją pustką i nierealnymi marzeniami. Uważasz, że to pesymizm? Nie... To mój realny świat. //bereszczaneczka
|
|
|
|
Wyzywała Cię od najgorszych, ale jak byś do niej podszedł i chciał się przytulić, rzuciła by Ci się na szyje.
|
|
|
|
Wkładam uśmiech na twarz, i w drogę... //bereszczaneczka
|
|
|
|
Kroił moje serce niczym piła mechaniczna. Widział w nim tylko kawał mięsa. Nie dostrzegał go od tej emocjonalnej strony. Nigdy nie zastanowił się ile w tym narządzie mieści się miłości,rozczarowań i emocji. Traktował je jak przedmiot.Dla niego ono jedynie pełni funkcje życiowe. Wyśmiewał ludzi,którzy mówili,że jest ono odpowiedzialne za nasze uczucia. Zawsze taki był.Niezjednany realista widzący świat na czarno lub na biało.Podchodzący do życia aż za trzeźwo. Jak mógł więc dostrzec wszystkie te kolory przenikające przez moją duszę gdy tylko tulił mnie do siebie? Przecież cierpiał na daltonizm.Nie mógł docenić piękna życia.Nie widział żadnych jego barw.Mogłam mu jedynie współczuć. Przecież ominął coś tak pięknego -moją miłość do niego.To straszne być ślepcem podążającym po omacku/hoyden
|
|
|
|
Dodaj komentarz
