 |
|
To wszystko jest Twoje. Tak bardzo Twoje. Dzięki niemu masz ten spokój ducha.
|
|
 |
|
"Nie lubię zimy, bo wtedy serce mi zamarza..." ..
|
|
|
|
"Znów śniłam, że spełniasz moje sny..." ..
|
|
|
|
"Nie wierzysz własnym oczom, no to je przemyj..." ..
|
|
|
|
"Dzisiaj ludzie są tak biedni, że mają tylko pieniądze..." ..
|
|
|
|
"Śmierć nadaje piękno życiu. Tylko sztuczne kwiaty nie umierają." ..
|
|
|
|
Patrzysz na niego i nie możesz uwierzyć własnym oczom. Wracasz do tej sytuacji w myślach, znowu masz łzy w oczach, ale to dobrze oczy. Ze wzruszenia, ze szczęścia.
|
|
|
|
"Spalam się, jakbym trenował przed piekłem..." ..
|
|
 |
|
jestem desperatką. z brakiem jakiejkolwiek racjonalności. budzę się w środku nocy i biorąc szklankę mineralnej do dłoni pałętam się po całym domu z nadzieją, że w końcu zgubię Cię gdzieś po drodze. otwieram okno mojego pokoju na oścież nie zważając na deszcz. siadam na parapecie, zachłystując się chłodnym powietrzem. wpatruję się w księżyc, który jest równie beznamiętny jak Twoje źrenice na mój widok. wychylam się za okno. czuję jak wiatr lekko podwiewa moje włosy, a deszcz delikatnie uderza o moje powieki. świat z takiej wysokości w środku nocy, wygląda niezwykle. zapomnę tak jak obiecałam. pozbędę się podświadomości w której gościsz na stałe. poddaję się. z miłością nie wygram. kochałam Cię. dotrzymuję obietnicy. zapominam.' - przeczytał z trudnością rozmazane literki atramentu na kawałku papieru, leżącym na owym parapecie. znajdując ją ówcześnie martwą na chodniku przed jej własnym domem. sąsiedzi zeznali, że spadała z okna krzycząc jego imię.
|
|
|
|
kocham to rozkoszne drżenie mojego ciała, kiedy widzę go po raz pierwszy od tak dawna. powiedziałabym co wtedy czuję, ale takich rzeczy nie mówi się na głos.
|
|
|
|
wracając tutaj i czytając samą siebie, budzę każde wspomnienie jak niedźwiedzia z zimowego snu. i pomyśleć, że gdybym czytała to samo rok czy dwa wcześniej nie posiadałabym się z przeszywającego mnie bólu. natomiast dziś się uśmiecham na te same wspomnienia. z czasem łagodnieją, są wybrakowane. zostają wyłącznie jako te dobre. nie, czas nie leczy ran, ale pozwala zapomnieć o bólu. i przy okazji nasuwa się jeszcze jeden wniosek. dobre rzeczy w życiu zaczynają nas spotykać dopiero wtedy, gdy nabierzemy dystansu do tych złych.
|
|
|
|
~Mało kogo znam słabiej niż siebie..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
