 |
|
muszę sobie poradzić sam ze sobą, zatrzymać się na chwilę i nie udawać już nigdy
|
|
|
|
nie lubię mówić o tym co czuję, ale wiem, że nie da się inaczej, chodź ze mną, w górę.
|
|
|
|
czuję, że jestem duchem, za dużo mnie kosztuje normalność.
|
|
|
|
mój błąd, czasem błądzę, ale już nie margines
|
|
 |
|
z tęsknoty trzeba brać siłę, a to trochę ciężko
|
|
|
|
prawdopodobnie mógłbym Cię poznać, ale nie dosłownie
|
|
|
|
byłem w piekle, było pięknie. piekło nie istnieje bez nas.
|
|
|
|
może się wyjebię na to i nie zauważę i gdzieś w morze wrzucę Ciebie
|
|
|
|
mam okropnie dość Ciebie, dość siebie
|
|
 |
|
na moich oczach padał świat, pół na pół, czegoś wciąż jest mi żal, choć mam już wszystko tu.
|
|
|
|
przebijam płuca wdechem tak ciężkim dziś od kłamstw, wciąż do czegoś tu tęsknie, czegoś jest mi brak. nasze słowa z tamtych lat suche i puste są jak wróżby, chyba obleciał nas strach, mój diabeł byłby ze mnie dumny...
|
|
|
|
poznać daj mi milion imion i barw, wyobrażam sobie białe róże, czerwień ust i uczuć żar to pomnażam razy smutek gorycz nostalgię i żal, wynik? : katar, kaszel, bóle
|
|
|
|
Dodaj komentarz
