 |
|
Nigdy nie dowiesz się, jak bardzo starałam się uśmiechać, kiedy czułam jak w środku rozpadam się na kawałki.
|
|
|
|
Nosze w sobie niesamowity bałagan. W głowie, w sercu, w życiu. I znów leżę na tej przeklętej podłodze i wiem, że muszę wstać, ale wcale mi się nie chce.
|
|
|
|
kup sobie mózg dziewczyno, potem kolejny błyszczyk
|
|
|
|
- dlaczego jesteś taka niska?
- bo rodzice za krótko mnie robili.
|
|
 |
|
gubisz oddech biegnąc za czymś nie osiągalnym. uparcie dążysz do celu, który jest tak daleki. krzyk. słyszysz krzyk przeszłości, która tak desperacko Cię woła. stajesz w połowie drogi. chcesz biec dalej ku przyszłości. lecz coś Cię trzyma. tak, to ta chęć tkwienia dalej w tym samym miejscu, z tymi samymi wspomnieniami o tej samej, nadal tak wiele znaczącej osobie./darkmadness_13133
|
|
|
|
I coraz bardziej gubiła się pomiędzy ‘wstań’ a ‘upadnij’. Nie odróżniała zmierzchu od świtu, chodź był tak jasny. Zacierała się granica tego czym żyła, a czym żyć powinna. Gdzieś pomiędzy nocną męczarnią napływało do serca ciepłe uczucie. Tak bardzo przez nią upragnione. Myślała coraz dokładniej, głębiej, próbując wybierać idealne rozwiązania, często tak mylne nawet dla niej samej. Nie widziała sensu w każdym oddechu, ruchu, nowym dniu. Nie było sensu w jej głowie, w jej sercu. W ciemnych zakamarkach wyobraźni, widziała odpowiednie opcje dla siebie. Ale przecież nie mogła by upaść tak nisko, nie mogła sobie na to pozwolić, nie ona. Chciała żyć nigdy nie dotykając szarej, brudnej rzeczywistości. Świat jej na to nie pozwolił. Z każdą godziną, minutą czuła coraz większą pustkę. Znalazła rozwiązanie. Odeszła. A w jej myślach wciąż brzmiały słowa ‘nigdy nie pozwolę Ci odejść’ teraz już nic nie znaczące i nic nie zmieniające./darkmadness_13133
|
|
|
 |
Popełniłam w przeszłości kilka błędów. Powiedziałam za mało bądź za dużo, siedziałam w złym towarzystwie, machnęłam ręką na ważne sprawy, zakochałam się i takie tam. /esperer
|
|
|
|
|
Nie mów do mnie jak do głupiej tylko dlatego,że Cię kocham./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
