|
Chcę nareszcie położyć się i w spokoju zasnąć . Chcę wieczorów bez tych chorych myśli . Chcę nocy bez wycierania mokrych policzków, bez sterty chusteczek obok poduszki, bez bezsensownego przekręcania się z boku na bok, bez układania w mojej głowie tych obrazków, na których jesteśmy razem tak nielegalnie szczęśliwi. Każdego dnia przed snem mówię sama sobie: -Dzisiaj dasz radę. Nie będzie żadnego pochlipywania. Od razu zaśniesz, wstaniesz pełna energii. Jesteś silna, dasz sobie radę. -I łażę, jak ta idiotka po pustym domu starając się nie myśleć. A potem kładę się, opatulam kołdrą i wszystko wali się na mnie w piorunującym tempie. I płaczę, zwijam się z wewnętrznego bólu, który nikt nie jest w stanie mi uśmierzyć. Nie radzę sobie. Najzwyczajniej nie mam sił. Dlatego jesteś mi potrzebny, żebym mogła przetrwać ten okres w moim marnym życiu. Więc proszę, bądź .
|
Dodaj komentarz
