 |
|
Stać na uboczu, nie wyróżniać się, nie mówić zbyt wiele. Słuchać jedynie głupstw otaczającego świata i wyśmiewać się z ludzkiego idiotyzmu.
|
|
|
|
Jest coś takiego w jego oczach. Nie potrafie zdefiniować co. To owo "coś" przyciąga do niego, a jednocześnie odpycha.
|
|
 |
|
być może wciąż tęsknię, na co dzień przypominając sobie o każdym z uczuć wypełniających wnętrze, o słowach, tych z serca ale również i tych wypowiadanych w nerwach, o obietnicach i wspólnych marzeniach, tak idealnych z możliwością zrealizowania. siadam na brzegu łóżku, zakrywam dłońmi oczy i przypominając sobie każdą z chwil, w których dzięki niemu przyspieszone bicie serca nie zabijało, a każdy kolejny oddech, nie sprawiał tak cholernego bólu, znowu łzami zalewam linijki wersów. / endoftime.
|
|
|
|
W dzisiejszych czasach nie jest ważne to, kim jesteśmy. Liczy się to, kogo udajemy. Ta "drobna" zaledwie różnica decyduje o naszym "być, albo nie być".
|
|
 |
|
bezcenne 'pojebało Ją' podczas wfu, zmieszane z błagalnym wzrokiem kumpeli i tekstem zaraz potem: 'ej, zostaw Nam trochę', gdy trafiałam zagrywką dziewiątego już asa.
|
|
|
|
Jego płacz. Pełen żałości, smutku. Tak niepodobny do jego osoby, w gruncie rzeczy silnej i odważnej, ukazał słabości.
|
|
|
|
Suknia z czerwonego aksamitu, bladość skóry oświetlonej jasną poświatą księżyca. Kobieta ta wyraźnie odznaczała się na tle innych - jak klejnot pośród ton bezwartościowych kamieni.
|
|
|
|
codzienna świadomość, że gdzieś tam, kilometry stąd, jest ktoś, komu pomimo czasu zawdzięczam już tak przerażająco wiele, ktoś kto jest zawsze wtedy, kiedy innych jakby brakuje, człowiek, który wbrew i pomimo wszystko, moje życie traktuje na poważnie, dając sercu to cholerne szczęście. własnymi słowami próbując załagodzić nieustanny ból, za każdym razem wywołuje uśmiech na buźce. i w tym momencie nieważne jest to, że tak naprawdę nigdy nie słyszałam jego głosu, którym być może mógłby załagodzić każdą z łez, nie widziałam jak się cieszy, i w sumie nigdy nie byłam w stanie nawet lekko się do Niego przytulić, gdy tylko ból brał górę nad wszystkim. może w rzeczywistości nigdy nie będę mogła podziękować Mu za to wszystko, za to, że po prostu jest, patrząc na Jego uniesione kąciki ust, unosić swoje. dlatego właśnie z tego miejsca, z całego, maleńkiego serduszka chcę podziękować Mu za to, że zważając na kłótnie, wciąż chce być przy mnie, dziękuję Mu za wszystko. / endoftime for rapoholiiik.
|
|
|
|
nauczę się. dowiem się, co to są te cholerne parathormony czy tyroksyny. złapię jakąś wiedzę, bo po samym posiadaniu wyłącznie tej o bólu, jakoś niedosyt mam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
